Narrator powieści Vladimira Nabokova "Lolita".
Urodzony w Paryżu w 1910 roku, Humbert wyjeżdża do USA, żeby objąć spadek po zmarłym wuju; ma już wtedy za sobą rozwód z dość odstręczającą Walerią. Na początku tuła się po Ameryce, potem osiada na dłużej w miasteczku Ramsdale w stanie New Hampshire, aby w spokoju pracować nad książką o literaturze francuskiej, zamówionej u niego przez amerykański uniwersytet.
Jednak spokój nie jest mu dany; otóż Humbert, który zachwyca się urodą młodych dziewcząt, wynajmuje pokój w domu Charlotte Haze, ta zaś posiada córkę, tytułową Lolitę, uosabiającą jego najśmielsze wyobrażenia o pięknych i namiętnych nimfetkach. Humbert obmyśla plan zbliżenia się do Lolity - poślubia jej matkę. Po niedługim czasie zostaje wdowcem, gdy Charlotte po kłótni z nim wybiega z domu prosto na ulicę i ginie pod kołami przejeżdżającego samochodu.
Po jej śmierci Humbert i Lolita rozpoczynają współżycie; zrazu zachowują pozory przyzwoitości, wkrótce jednak wyjeżdżają z Ramsdale. Humbert kompletnie traci głowę dla Lolity, jest nią zauroczony do tego stopnia, że nie zauważa, jak dziewczyna nim manipuluje. Przez wiele miesięcy podróżują po Ameryce, zatrzymując się w motelach, gdzie ciekawscy nie zakłócają ich spokoju. Wreszcie docierają do miasteczka Beardsley, gdzie Humbert posyła Lolitę do szkoły.
Dziewczyna ucieka od Humberta z Clare’m Quiltem, a później poślubia Richarda Schillera. Wiedziony rozpaczą i nienawiścią, Humbert morduje Quilta, po czym przyznaje się do winy. Jego narracja ma formę mowy sądowej. Wyjaśniając powody zbrodni, Humbert w istocie tworzy opowieść, w której morderstwo jest li tylko jednym, nie najważniejszym, rozdziałem, nieadekwatną konkluzją osobliwego melodramatu. Humbert umiera w 1952 r. na "zakrzepicę tętnicy wieńcowej" - jak dowiadujemy się z przedmowy.