Postać z dramatu Juliusza Słowackiego Fantazy.
Piękna dama początkowo jawi się w dramacie jako postać raczej groteskowa: nie potrafi uwierzyć, że wspaniały romans przeżyty we Włoszech z Fantazym Dafnickim był tylko elementem modnej gry salonowej, która bezpowrotnie się skończyła. Przemierza całą Europę w ślad za niewiernym kochankiem, by ostatecznie przyłapać go w domu Respektów, gdzie jej Fanio stara się o rękę Dianny Respektówny.
Wkrótce Idalia staje się świadkiem farsowej pomyłki: oto żołnierz majora Hawryłowicza porywa żonę niejakiego Rzecznickiego w przekonaniu, że usuwa w ten sposób niebezpieczną rywalkę Dianny. Odkrywając ze zdumieniem, jak boleśnie przeżywają Rzeczniccy cały skandal związany z uprowadzeniem, utwierdza wszystkich w przekonaniu, że to faktycznie ona sama była ofiarą porwania, prowincjonalne plotki są bowiem dla niej sprawą bez znaczenia.
Równocześnie dowiaduje się, że Diannę łączy dawne uczucie z Janem, jednak ze względów finansowych ich małżeństwo nie może dojść do skutku. Wielkodusznie ofiarowuje Janowi swój majątek (rzeczywiście kieruje nią współczucie dla młodych bardziej niż pragnienie uniemożliwienia ślubu Fantazemu), ten jednak ze wzgardą odrzuca ten dar.
Gdy los nakazuje Fantazemu popełnić samobójstwo, Idalia postanawia towarzyszyć mu w tej ostatniej drodze, wierna przysięgom miłości, które w jej przypadku nie były pustymi frazesami. Jej postanowienia nie zmieniają nawet dostrzeżone w ostatniej rozmowie teatralne gesty i słowa ukochanego. Po śmierci majora (który własnym samobójstwem zwolnił Fantazego z obowiązku popełnienia go samemu) Idalia pozostaje u boku dawnego kochanka.