Postać biblijna.
Drugi z trzech patriarchów, długo oczekiwany syn Abrahama. Jego narodziny wpisane były w bożą obietnicę licznego potomstwa, a zwiastowali je trzej aniołowie, którzy odwiedzili Abrahama pod dębami Mamre. Słysząca z namiotu rozmowę, niepłodna i stara już Sara roześmiała się. Śmiech niedowierzania zamienił się jednak w śmiech radości, kiedy Sara urodziła syna.
Popularna etymologia imienia Izaak wyrażona ustami Sary brzmi: Powód do śmiechu dał mi Bóg (Rdz 21,5). Dramatycznym wydarzeniem z dzieciństwa Izaaka była próba złożenia go przez ojca w ofierze Bogu na górze Moria, co miało być znakiem wiary i oddania. Nieświadomy swego przeznaczenia Izaak pytał ojca, gdzie jest ofiara, którą złożą na górze.
Gdy ojciec sięgał po nóż, aby zabić związanego i położonego na drwach syna, powstrzymał go anioł. Izaak poślubił Rebekę, córkę Betuela, z rodziny Abrahama, która urodziła bliźnięta Ezawa i Jakuba. Na starość, gdy Izaak stracił wzrok, Jakub go oszukał i udając Ezawa odebrał błogosławieństwo dla pierworodnego. Izaak według tradycji biblijnej dożył 180 lat i zmarł w Hebronie, gdzie mieszkał.