Jedna z głównych postaci opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza Kochankowie z Marony.
Chory na gruźlicę, dwudziestoczteroletni pensjonariusz sanatorium w okolicy wsi Marona podczas spaceru po lesie poznaje Olę ➞ Czekaj, nauczycielkę ze wsi, która zakochuje się w nim od pierwszego wejrzenia. Janek rozbudza uczucie dziewczyny i spędza z nią noc w domu państwa Hornów, u których mieszka Ola. Po tym zdarzeniu dziewczyna jest zmuszona się wyprowadzić, w tym samym czasie Janek zostaje wyrzucony z sanatorium za notoryczne Ucieczki i łamanie regulaminu.
Przenoszą się razem do mieszkania, jakie wynajął dla Janka jego przyjaciel Arek, człowiek o kryminalnej przeszłości, zaangażowany w niejasne interesy. Relacje między mężczyznami zdają się wykraczać poza zwykłą przyjaźń i noszą cechy erotycznej fascynacji. Na tym jednak nie kończą się uczuciowe powikłania. Janek wyznaje Oli, że ma żonę i czteroletnie dziecko. Ożenił się w wieku dziewiętnastu lat, ponieważ założył się o to z Arkiem. Związek z Olą - jak twierdzi- jest wynikiem podobnego zakładu. Jednak prawdziwą przyczyną jest to, że Ola, bezwarunkowo zakochana i gotowa do najwyższych poświęceń, jest mu potrzebna. Janek, którego choroba czyni szybkie postępy, z miłości Oli i z jej wiary w pomyślną przyszłość, czerpie nadzieję i odwagę.
W gorączce nazywa dziewczynę swoim ocaleniem, nie zostawiając jej jednocześnie złudzeń co do własnych wobec niej uczuć: Ja ciebie nie kochałem. Ale pomyślałem sobie: taka mądra, uczona kobieta, starsza ode mnie, doświadczona, ona coś wymyśli na to, abym ja mógł żyć. Wbrew temu, co mówi, nie opuszcza go świadomość nieuchronności zbliżającej się śmierci, która rzeczywiście niebawem nadchodzi. W ekranizacji Kochanków z Marony (reż. Izabela Cywińska, 2006 r.) Janka zagrał Krzysztof Zawadzki.