Tytułowy bohater noweli Janko Muzykant Henryka Sienkiewicza.
Dziecko komornicy, uchodzące we wsi za głupka i odmieńca. Uwielbia muzykę, wsłuchuje się w dźwięki wydawane przez przyrodę, w kościele na dźwięk organów i śpiewów płacze ze wzruszenia. Nocami zakrada się pod karczmę posłuchać muzyki. Gra na fujarce i skrzypcach, które zrobił sobie z gonta i końskiego włosia.
Opętany marzeniem o skrzypcach, w nocy zakrada się do dworu i chce dotknąć instrumentu wiszącego na ścianie. Zostaje przyłapany przez lokaja i staje przed sądem wójtowskim. Umiera wkrótce po chłoście, na którą zostaje skazany. Symbol talentów drzemiących w ludziach, nie mogących się ujawnić ze względu na biedę i nierówności społeczne.