Postać z mitologii greckiej.
Syn władcy Jolkos, Ajsona, wychowanek Chirona, ulubieniec Hery. Wódz Argonautów, wysłany przez uzurpatora Peliasa na poszukiwania złotego runa (skóry zdjętej ze złotego baranka Fryksosa); wy- prawa okrętu Argo uchodzi w tradycji hellenistycznej za pierwszą nawigację w historii; pouczony przez Afrodytę miał pozyskać względy córki władcy Kolchidy, Medei (tak choćby u Pindara), która za pomocą magicznych środków zabezpieczyła bohatera na czas prób nakazanych przez jej ojca, ➞ Ajetesa. Z pomocą królewny Jazon ujarzmił ogniste byki Heliosa, a następnie pokonał strzegącego runa smoka i uszedł z ziemi Ajestesa, uwożąc ze sobą Medeę i - w niektórych wersjach - jej brata. Ścigany przez Kol- chów, miał szukać schronienia u ➞ Alkinoosa (tak pisał Apollonios z Rodos), który zapowiedział, że pozwoli mu odjechać z Medeą, jeżeli ta ostatnia rzeczywiście do niego należy (zaowocowało to ślubem obojga bohaterów).
W innych wersjach pościg powstrzymał mord na Absyrtosie i rozczłonkowanie ciała tego ostatniego. Jazon nigdy nie zapanowal nad Jolkos, z którego musiał uchodzić po śmierci Peliasa i schronił się w Koryncie, gdzie postanowił zawrzeć nowe małżeństwo z Glanke, córką tamtejszego władcy, ➞ Kreona. Zaślubiny skończyły się jednak śmiercią młodej kobiety, otrutej przez Medeę (w klasycznej, usankcjonowanej przez tragedię Eurypidesa wersji, śmierć sprowadzają na Glauke przesłane jej przez Kolchijkę szaty i diadem) i zagładą rodu Jazona, którego synowie ponieśli śmierć z ręki rozwścieczonych mieszkańców miasta lub też (w najbardziej znanej wersji) z ręki matki.
Sam Jazon, opuszczony przez przyjaciół, zginął uderzony kilem Argo, kiedy spał w cieniu okrętu. Losy Jazona stały się tematem wielu dzieł literackich, z których na szczególną uwagę zasługują Medea Eurypidesa, Argonautica Apoloniosa z Rodos, Medea Seneki (I w. n.e.), Argonautica Waleriusza Flakkusa (I w. n.e.), Zdobycie złotego runa (1659) oraz Medea (1635) P. Corneille’a, Zdobycie złotego runa F. Grillparzera (1818- 21). Patrz też ➞ Medea.