Bohater dramatu Augusta Strindberga Panna Julia.
Trzydziestoletni służący hrabiego, syn fornala, który ma aspiracje wznieść się ponad swój stan społeczny. Cechuje go powierzchowna ogłada, jakiej nabrał pracując niegdyś jako kelner w eleganckim hotelu w Szwajcarii. Dla hrabiego żywi respekt graniczący z czcią - na sam widok jego rękawiczek czuje się mały. Pod nie- obecność swojego chlebodawcy pozostaje w zamku w noc świętojańską z córką hrabiego ➞ Julią oraz kucharką ➞ Krystyną. Niedwuznaczne awanse hrabianki mile łechcą jego próżność, ale odradza Julii posuwanie się dalej, przestrzegając ją przed plotkami ludzi i ośmieszeniem.
Jednak wskutek coraz bardziej prowokującego zachowania panny Julii, ulega męskiemu instynktowi. Zdobywszy Julię, zaspokoił swoją ambicję plebejusza, ale stracił szacunek do hrabianki, która dotąd uosabiała w jego oczach ideał wyższej klasy. Na skutek próśb Julii, by znalazł rozwiązanie ich kłopotliwej sytuacji, podsuwa jej pomysł wspólnego wyjazdu za granicę. Liczy na to, że pieniądze hrabiego pomogą mu zrealizować marzenia o prowadzeniu hotelu i zdobyciu bogactwa. Jednak emocjonalne rozchwianie Julii, która od próśb o pomoc przechodzi do ataków nienawiści wobec Jeana i wszystkich mężczyzn, wywołuje jego zniecierpliwienie.
Kiedy nadejście Krystyny krzyżuje plany ucieczki, bez żalu porzuca rojenia o wyjeździe i próbuje na powrót wejść w swoją rolę służącego, w czym po- maga mu powrót hrabiego, na którego widok odzywa się w Jeanie ślepe uwielbienie i posłuszeństwo. Z ulgą przyjmuje gotowość Julii do samobójstwa i zachęca ją do tego kroku, wkładając jej do ręki brzytwę. Krótkotrwały romans zakończony śmiercią kochanki nie pozostawia na nim żadnego śladu.