Postać biblijna.
Przez chrześcijan uznany za Syna Bożego i zapowiadanego przez proroków, długo oczekiwanego Zbawiciela, Mesjasza, który miał przywrócić królestwo Izraela, zasiąść na tronie Dawida. Narodzony z Dziewicy Marii, zgodnie z proroctwem Izajasza i zapowiedzią anioła Gabriela. Hebrajska forma imienia Jezusa to Joszua czyli "Pan (Jhwh) zbawia; Pan jest zbawieniem". Z kolei Chrystus to tytuł o charakterze mesjańskim oznaczający "Pomazańca", czyli Mesjasza. Nim stał się przedmiotem wiary chrześcijan, nazywano go Jezusem z Nazaretu, Jezusem Nazarejczykiem, Jezusem z Galilei. Jego narodzinom miały towarzyszyć niezwykłe znaki - na niebie ukazała się m.in. "gwiazda", za którą przybyli z dalekiego wschodu mędrcy oddać mu pokłon, aniołowie budzili pasterzy, podobny charakter ma świadectwo starca Symeona i prorokini Anny.
Jezus głosił Królestwo Boże, sprawiedliwość inną od sprawiedliwości prawa reprezentowanej przez faryzeuszy, odżegnywał się od ziemskiego rozumienia jego misji mesjańskiej, najchętniej nazywał siebie zaczerpniętym z Księgi Daniela tytułem Syn Człowieczy, który łączył w sobie człowieczeństwo i bóstwo. Miał szczególny stosunek do grzeszników, dla których miał nie tylko kary, ale i obietnicę wybaczenia. Piętnował nieprawidłowości w religii i w kulcie Izraela wchodząc w zaostrzający się konflikt z żydowskimi przywódcami religijnymi. Zapowiadał swą męczeńską śmierć i zmartwychwstanie, co nie było jednak rozumiane przez jego uczniów. Jego haniebna (jak wtedy uważano) śmierć przez ukrzyżowanie stała się dla wielu Żydów powodem ostatecznego zwątpienia w misję mesjańską Jezusa. Ale ukazując się wielu uczniom po Zmartwychwstaniu sprawił, że stali się oni Jego niezłomnymi, za nic mającymi cierpienia i śmierć, wyznawcami.
Dla chrześcijan jego śmierć i zmartwychwstanie stanowiły odkupienie przewin grzeszników. Jego obecność wśród wierzących, w Kościele, jest podstawą misji chrześcijan i ich oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa, które ma być końcem świata, dniem sądu i zbawienia jednocześnie. Wiele apokryficznych pism naśladujących księgi Nowego Testamentu skupiało się na różnych kwestiach dotyczących osoby Jezusa, Jego bóstwa rozumianego w bardzo różny sposób, człowieczeństwa jako tylko przybranego, relacji do Boga uznawanej np. jako czasowe usynowienie. Ewangelie gnostyckie przedstawiały zbawienie Jezusa jako osiągane na drodze poznania i wtajemniczenia, a nawet przez uwolnienie się od ciała (Ewangelia Judasza).