Narrator powieści Vladimira Nabokova Blady ogień.
Jest uchodźcą z fikcyjnego wschodnio- europejskiego państwa o nazwie Zembla, które opuścił, gdy wybuchła tam rewolucja. W roku 1959, na który przypada podstawowa akcja powieści, od kilku lat mieszka w amerykańskim miasteczku New Wye i wykłada w niedużym miejscowym college’u. Kinbote zawiera zażyłą znajomość ze znanym poetą Johnem Shade’m, sąsiadem i kolegą z uczelni. Wkradłszy się w jego łaski, przekonuje poetę, by powierzył mu do opracowania najnowszy wiersz, poemat zatytułowany Blady ogień, który Shade napisał po tragicznej śmierci córki. Kinbote odkrywa w wierszu znaczenia zupełnie inne niż te sugerowane przez treść utworu, stwierdza bowiem, że Blady ogień w istocie opowiada o wydarzeniach z niedawnej historii Zembli, przede wszystkim zaś o smutnych losach króla Karola Ukochanego, który opuścił tron i uciekł z kraju pogrążonego w rewolucyjnej pożodze.
Wspominając Zemblę, Kinbote popada w ton sentymentalny i wyraźnie idealizuje młodego władcę. Każda kolejna rewelacja Kinbote’a na temat związku wiersza Shade’a z najnowszymi dziejami Zembli uwypukla podobieństwa między Karolem Ukochanym i samym Charlesem Kinbotem; innymi słowy, wydaje się wielce prawdopodobne, że w swoim odczytaniu Bladego ognia interpretator szyfruje treści autobiograficzne, ba - że Karol i Kinbote to ta sama osoba, zwłaszcza iż Kinbote jest celem zamachu przygotowanego przez zemblańskiego szpiega Jakoba Gradusa. Narrator powieści Nabokova posiada dar przekonywania, co nie zmienia faktu, że opowieść wpleciona przezeń do interpretacji poematu Shade’a może być najczystszym zmyśleniem, a Kinbote - mitomanem czy wręcz szaleńcem.