Postać z Tragicznej historii Hamleta, księcia Danii Williama Shakespeare’a.
Król Danii, brat i zabójca króla Hamleta. Poślubiwszy wdowę po bracie, Gertrudę, objął panowanie w państwie, pozbawiając pierwszeństwa do tronu bratanka, Hamleta. Jako król próbuje zapobiec wojnie z Norwegią. Nie dowierza obłędowi księcia. Dręczony wyrzutami sumienia i obawą przed zemstą, najmuje do pomocy dworaków Rosencrantza i Guildensterna i dzięki pomocy Poloniusza podsłuchuje rozmowę Hamleta z Ofelią. Podczas spektaklu teatralnego Zabójstwo Gonzagi, w którym z inicjatywy księcia znalazła się scena rekonstruująca okoliczności śmierci króla Hamleta, daje się ponieść wzburzeniu i opu- szcza salę. W samotności klęka i usiłuje się modlić. Po przypadkowej śmierci Poloniusza postanawia odesłać Hamleta do Anglii, zaopatrując jego towarzyszy, Rosencrantza i Guildensterna, w list, nakazujący królowi angielskiemu zgładzenie księcia.
Doprowadzony do ostateczności powrotem Hamleta do Danii, namawia Laertesa do pomszczenia Poloniusza i wystąpienia w turnieju szermierczym, w którym zamiast broni ćwiczebnej młodzieniec użyje przeciwko księciu broni ostrej. Dla pewności przygotowuje jeszcze kielich z trucizną. Truciznę wypija jednak Gertruda, wznosząc toast za zdrowie syna. Laertes rani Hamleta, lecz i sam ponosi śmierć z jego ręki. Przed śmiercią, dowiedziawszy się od przeciwnika o udziale Klaudiusza w spisku, Hamlet rani stryja zatrutym ostrzem i wlewa do jego gardła resztki trucizny.