Postać z powieści Jerzego Andrzejewskiego Popiół i diament.
Młodszy, siedemnastoletni syn Antonie- go ➞ Kosseckiego. Wchodzi w skład grupy Jurka Szrettera, do której należą także Janusz Kotowicz, Felek Szymański i Marcin Bogucki. Jeszcze niedawno - o czym sami wspominają - bawili się w Indian, teraz zaś, pod koniec wojny, chcą należeć do prawdziwej, "dorosłej" konspiracji, chcą walczyć. Ich pierwsze zadanie polegało na zdobyciu w ciągu doby pieniędzy na zakup broni.
Szretter poświęcił oszczędności przeznaczone na kupno motocykla, Kotowicz część zysku z handlu walutą, Szymański sprzedał zegarek, Alek okradł matkę. Z zadania nie wywiązał się Bogucki. Szretter, rozumiejąc jego trudną sytuację, każe Kotowiczowi (jako najbogatszemu) zapłacić za ko- legę. Ponieważ Kotowicz nie chce się podporządkować woli Szrettera, zostaje przez przywódcę grupy zbity i zastrzelony. Reakcja wobec tego incydentu charakteryzuje każdego z członków grupy.
Alek jest zafascynowany bezwzględnością i zimną krwią Jurka. Nie współczuje bitemu przez Szrettera koledze: Stał zdrętwiały i zapatrzony, urzeczony siłą Jerzego. Całym sercem i podziwem był po jego stronie. Januszem pogardzał. Natomiast Szretter lekceważy Kosseckiego, w swoim dzienniku notuje: Z Alka można zrobić wszystko. Jest miękki jak glina. To dobrze i źle. Najgorzej, że jego odwaga wynika z tchórzostwa. Rozwój wydarzeń pokaże, że Szretter nie wziął w rachubę przemiany Alka. W nocy po zabójstwie młody Kossecki czuje wyrzuty sumienia. Pomocy szuka u starszego brata ➞ Andrzeja.
Nie znajdując jej, płacze jak małe dziecko. Lecz następnego dnia jest już innym człowiekiem. Nie chce się podporządkować Szretterowi, wytyka mu jego słabości. Chce zorganizować swoją własną grupę, którą mógłby dowodzić. Wszystko wskazuje na to, że byłby jeszcze bardziej okrutny niż Szretter.