Postać z powieści Jerzego Andrzejewskiego Popiół i diament.
Starszy, dwudziestojednoletni syn Anto- niego ➞ Kosseckiego. Wysoki, jasnowłosy, z mocnej budowy podobny do ojca. W czasie okupacji działał w ruchu konspiracyjnym. Walczył w powstaniu warszawskim w szeregach AK. Po upadku powstania wrócił do Ostrowca. Matce wydał się obcy: mało, nic prawie o sobie nie mówił, lecz ze swymi długimi butami, wychudzoną, pociemniałą twarzą, śmiechem cynicznym i ruchami nie pasujący- mi do ścian obitych niebieską tapetą w różowe kwiaty, wniósł niepokój tego całego obcego świata, w którym spędził był kilka lat i którego wiele nadziei, wzlotów i klęsk musiał zapewne doświadczyć.
Kiedy jednak z początkiem listopada 1944 r. nawiedziła Ostrowiec nowa fala obław i aresztowań, skrył się w ostrowieckich lasach. Po wycofaniu się Niemców i wkroczeniu Rosjan nadal działał w podziemiu, występując przeciwko nowym porządkom zaprowadzanym przez władze komunistyczne. Jako dowódca oddziału AK w Ostrowcu przeprowadza z Maćkiem ➞ Chełmickim zamach na sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR, ➞ Szczukę.
Akcja jednak się nie udaje, zamiast Szczuki giną dwaj miejscowi robotnicy. Omawiając to zdarzenie ze swoim zwierzchnikiem, kapitanem Wagą, Andrzej daje wyraz dręczącym go wątpliwościom i wyrzutom sumienia. Wraca do równowagi, słuchając argumentacji przełożonego, który dowodzi, że obowiązkiem prawdziwych Polaków jest walczyć ze ślepymi wykonawcami rozkazów Kremla, a ponadto trzeba dochować wierności tym wszystkim, którzy zginęli za wolną Polskę. Waga powołuje się także na wojskową dyscyplinę, żołnierski honor i wierność obranym ideałom. Te same racje powtórzy potem Kossecki Chełmickiemu, kiedy ten ujawni swoją chęć zerwania z dotychczasowym trybem życia. Na końcowe pytanie Chełmickiego, czy wierzy w swoją słuszność, odpowiada: Nie. Ale to jest bez znaczenia. W ekranizacji Popiołu i diamentu (reż. A. Wajda, 1958) rolę Andrzeja Kosseckiego zagrał Adam Pawlikowski.