Postać biblijna.
Syn Betuela z Paddan-Aram (lub Nachora), brat Rebeki, żony Izaaka. Biblijna historia Labana wiąże się z losami jego siostrzeńca Jakuba, który uciekłszy z domu przed gniewem brata Ezawa przybył za radą matki właśnie do Charanu, do domu Labana i tutaj spędził dwadzieścia lat zanim powrócił do domu ojca.
Jakub pojął za żony dwie córki Labana, Leę i Rachelę, które urodziły mu dwunastu synów i córkę, a także dorobił się sporego majątku, liczonego głównie w stadach, które pod opieką Jakuba wyjątkowo się rozrastały. Relacje Jakuba z Labanem polegały na nieustannych próbach wzajemnego przechytrzenia się.
Najpierw Laban oszukał Jakuba dając mu za siedem lat służby za żonę nie umówioną Rachelę, ale starszą Leę. Za Rachelę musiał Jakub odpracować kolejne siedem lat u Labana. Gdy dobiegał końca czas służby, Jakub zamierzał opuścić Labana. Jednak wuj widział, że stada Labana pod pieczą Jakuba bardzo się rozrosły. Jakub służył jeszcze sześć lat za trzodę.
Zapytany, jakiej chce zapłaty, Jakub wybrał skromnie tylko zwierzęta pstre i cętkowane ze stad. Wówczas Laban wybrał je pospiesznie i posłał swym synom, z dala od ojcowskich stad. Trudno odgadnąć, jakie tajemnicze zabiegi wykonał Jakub ze zwierzętami za pomocą ostruganych gałązek umieszczanych przy poidle, tekst biblijny stwierdza, że na skutek tych działań rodziły się zwierzęta silne, pstre i cętkowane.
Natomiast sztuki słabe dostały się Labanowi. Wzbudziło to wrogość synów Labana i jego samego. Jakub postanowił więc odejść po kryjomu. Laban wszczął pościg (córka Rachela na dodatek skradła ojcu posążki domowych bóstw opiekuńczych, czczonych na starożytnym Bliskim Wschodzie). Autor biblijny zaznacza, iż Bóg we śnie ostrzegł Labana, aby nie żądał niczego od Jakuba. Spotykają się, mimo wzajemnych wymówek, zawierają przymierze i rozstają w pokoju.