Tytułowa bohaterka powie- ści Edmonda i Julesa Gon courtów Herminia Lacerteux.
Jako czternastolatka przybywa z głębokiej prowincji do Paryża, by po stracie rodziców poszukać jakiegoś zajęcia. Jest przeciętnej urody, ale natura obdarzyła ją sporym temperamentem, co intryguje mężczyzn - jednak jej miłosne związki zawsze kończą się porażką. Wychowano ją w szacunku dla religii i podstawowych norm moralnych.
Pracuje jako pokojówka; z powodu złego traktowania przez chlebodawców często zmienia miejsca pracy. Wreszcie trafia do domu panny de Varandeuil i pozostaje tu do końca swych dni. Swoją panią darzy wielkim szacunkiem i miłością, mimo to często ją okłamuje albo zataja przed nią rozmaite fakty.
Oszczędza jej wiedzy o romansie z Jupillonem, o tym, że potajemnie rodzi jego dziecko (które, oddane mamce, umiera). Chcąc wykupić najdroższego od służby w wojsku, zadłuża się na wielką sumę. Ale dowiaduje się, że kochanek ją zdradza i coraz częściej topi rozpacz w alkoholu.
Podkrada więc pannie de Varandeuil małe sumy, by spłacić wierzycieli. Z biegiem czasu świat przestaje ją interesować. Zapada na gruźlicę płuc i w wieku czterdziestu lat umiera w szpitalu. Po śmierci Herminii jej pracodawczyni dowiaduje się całej prawdy o służącej. Postać Herminii jest skonstruowana zgodnie z programowymi założeniami naturalizmu - dziewczynę do zguby doprowadza dany jej prze naturę temperament, silniejszy niż nakazy czy zakazy religijne i społeczne.