Postać z cyklu powieściowego Emila Zoli Rougon-Macquartowie.
Historia naturalna i społeczna rodziny za Drugiego Cesarstwa, jeden z głównych bohaterów części pt. Germinal. Stefan pojawia się w szóstej części cyklu powieściowego W matni. Jest jednym z dwóch nieślubnych synów alkoholików - praczki Gerwazyny Macquart i przemytnika alkoholu Augusta Lantiera.
Jego rodzonym bratem jest malarz Klaudiusz (bohater Dzieła), przyrodnim - Jakub, syn Augusta (morderca z Bestii ludzkiej), przyrodnią siostrą córka Gerwazyny i rzemieślnika Coupeau, Anna (prostytutka, bohaterka Nany). Stefan zdobywa zawód maszynisty kolejowego. W poszukiwaniu pracy przybywa do małego miasteczka górniczego Montsou.
Zatrudnia się w kopalni i poznaje Katarzynę Maheu i jej ojca. Wynajęte mieszkanie szybko zamienia na stancję u Maheuów, dziesięcioosobowej rodziny zajmującej dwie izby. Darzy Katarzynę uczuciem. Od chwili, gdy zobaczył dziewczynę w objęciach Chavala, prostaka i awanturnika, szczerze go nienawidzi. Te dwa uczucia są motorem jego dalszego działania.
Po ogłoszeniu przez władze kopalni komunikatu o zmniejszeniu zarobków Stefan agituje robotników do przerwania pracy i organizuje kasę pomocy. Katastrofa w kopalni przyczynia się do nasilenia buntowniczych nastrojów. Dochodzi do niszczenia maszyn (ruch luddystów). Protest kończy się klęską - dyrekcja kopalni sprowadza wojsko i przyjmuje do pracy górników z Belgii.
W wyniku starć padają ofiary. Górnicy uznają, że ich klęsce winien jest Chaval, który zdradził swoich towarzyszy. Podczas pijatyki w karczmie dochodzi do bójki Stefana z Chavalem. Po ogłoszeniu amnestii przez władze górnicy wracają do pracy, z nimi również Stefan. Podczas pracy na dole anarchista Suwarin podpiłowuje szalunek podtrzymujący strop chodnika i woda zalewa szyb.
Stefan, Katarzyna i Chaval zostają odcięci na jednej z galerii. Podczas jednej z wielu scysji pomiędzy rywalami Stefan zabija swego przeciwnika. Oczekując na ratunek, Katarzyna i Stefan przeżywają miłosne zbliżenie. Dla dziewczyny jednak pomoc przychodzi zbyt późno - umiera z wycieńczenia.
Bliskiego śmierci Stefana po trzech tygodniach wydobyli z zawału ratownicy. Stefan decyduje się na wyjazd do Paryża, gdzie planuje działać na rzecz poprawy sytuacji robotników.
W filmie Yvesa Allégreta (1963) postać Stefana zagrał Jean Sorel, u Claude’a Berri (1993) - Sèchan Renaud.