Bohater tytułowy powieści łotrzykowskiej "Życie Łazika z Tormesu", jego dole i niedole.
Powieść ma wymowę antyszlachecką i antyklerykalną. Łazik to syn młynarza z miejscowości Tormes w pobliżu Salamanki. Chłopiec porzucony przez ojca i oddany przez matkę za przewodnika niewidomemu ślepemu żebrakowi, w ciężkiej szkole życia uczy się sztuki przetrwania. Spryciarz i oszust, okrada ślepca, któremu służy za przewodnika, potem przechodzi od pracodawcy do pracodawcy (jest służącym skąpego księdza, potem giermkiem zrujnowanego szlachcica), często doświadczając niesprawiedliwości.
Wreszcie pokonawszy dzięki sprytowi i bezwzględności szereg przeciwności życiowych, zostaje mianowany miejskim heroldem-obwoływaczem, co wygląda na spełnienie jego aspiracji życiowych. Ta anonimowa powieść zapoczątkowała w Hiszpanii i potem w całej Europie gatunek określany jako powieść pikarejska, łotrzykowska lub sowizdrzalska.
Jej bohaterem jest zawsze jednostka wywodząca się z dołów społecznych, której przemyślność i brak skrupułów pozwala pozwala na zabezpieczenie sobie egzystencji a niekiedy awans społeczny. To literacki prototyp bohaterów których status społeczny i życie pełne przygód umożliwia pisarzowi ogląd społeczeństwa z perspektywy plebejskiej. Powszechnie uważa się, że wraz z takim typem bohatera powieść łotrzykowska otworzyła drogę powieści realistycznej i realistyczno-satyrycznej.