Bohater tragedii Król Lear Williama Shakespeare’a.
Władca Brytanii, ojciec Goneryli, Regany i Kordelii. Dożywszy starości, postanawia podzielić królestwo między córki (zatrzymując sobie prawo do korony i oddział rycerzy), proporcjonalnie do stopnia ich miłości wyrażonej w słowach. Goneryla i Regana wygłaszają więc wobec ojca i dworu deklamacje zaprawione pochlebstwem i egzaltacją, tylko Kordelia nie potrafi sprostać zadaniu, za co zostaje pozbawiona dziedzictwa (potem poślubia króla Francji i opuszcza ojczyznę).
Niedługo potem Lear w towarzystwie błazna przybywa na dwór Goneryli i jej męża, króla Szkocji, lecz popada w konflikt z córką i postanawia przenieść się do jej siostry, Regany i jej męża, księcia Kornwalii. Obie córki domagają się jednak od Leara rezygnacji z części drużyny przybocznej. Rozwścieczony król wybiega z zamku, tuła się wśród burzy, wreszcie dociera do chaty, w której pod postacią żebraka ukrywa się Edgar, syn Gloucestera.
W chacie król odgrywa scenę sądu nad córkami. Potem przenosi się do Dover, do córki Kordelii, która przybywa do Anglii na czele wojsk francuskich. Oszalały i zrozpaczony trafia pod opiekę córki i za jej przyczyną powraca do równowagi duchowej. Po przegranej oboje, ojciec i córka, zostają wzięci do niewoli.
Goneryla, w rywalizacji o względy Edmunda, syna hrabiego Gloucestera, truje siostrę i na wieść o natarciu wojsk francuskich popełnia samobójstwo. Kordelia ginie powieszona w lochu, co doprowadza Leara na skraj rozpaczy i przyczynia się do jego śmierci. Zbolały król umiera, tuląc córkę w ramionach.