Postacie z tragedii Juliusza Słowackiego Lilla Weneda.
Synowie króla Wenedów, Derwida, którzy wraz z nim trafili do niewoli Lechitów. Ich okrutna królowa, Gwinona, każe braci skuć tak mocno wspólnymi kajdanami, że wyglądają jak jedno ciało o dwóch głowach. Kiedy pragnąca ocalenia ojca Lilla Weneda zjawia się w obozie wroga, udaje się jej natchnąć taką odwagą brata Polelum, że mimo ograniczonej zdolności ruchu rzuca na sto kroków toporem i odcina Derwida przywiązanego za włosy od konara dębu.
Stary król pozostaje w niewoli, ale Lelum i Polelum mogą wrócić z siostrą do swoich. Dla Rozy Wenedy wydają się być ucieleśnieniem jej proroczych wizji o dwugłowym (kajdany nie zostały im zdjęte) wodzu Wenedów. Gdy dochodzi do ostatecznej bitwy, obaj bracia stają razem: jeden dzierży miecz, a drugi tarczę. Są niezwyciężeni, dopóki Lechowi nie udaje się zabić Lelum.
I choć po śmierci swej krwiożerczej żony król Lechitów przerywa walkę i wszystkim darowuje życie, Polelum wkracza na zapalony piorunem stos i ginie z martwym ciałem brata w ramionach.