Tytułowa bohaterka tragedii Juliusza Słowackiego Lilla Weneda.
Królewna kraju Wenedów, córka króla Derwida. Odmiennie niż jej siostrę Rozę, większym bólem przejmują ją cierpienie najbliższych, niewola ojca i braci ➞ Lelum i Polelum, niźli drama- tyczne zmagania się ojczyzny z najeźdź- cami, Lechitami. Nawrócona na chrześcijaństwo przez świętego Gwalberta udaje się z nim do obozu Lechitów, a wstrząśnięta torturami, jakich doświadcza ojciec, rzuca królowej Gwinonie, żonie Lecha, wyzwanie: jeśli trzykrotnie uratuje Derwida przed śmiercią, wyzwoli starego króla.
I rzeczywiście Lilla powoduje, że dzięki jej niewzruszonej wierze Polelum bezbłędnym rzutem toporem odcina ojca od drzewa, na którym został powieszony, następnie sama grą na harfie wstrzymuje jadowite węże od pokąsania starca, wreszcie ratuje go od śmierci głodowej, karmiąc liliami wodnymi ze swego wianka. Prosta i niewinna w swych działaniach królewna uwalnia ojca.
Jednak królowa Lechitów zatrzymuje sobie cudowną harfę Derwida i zawiera z Lillą kolejny układ: zwróci instrument, jeśli dziewczyna przyprowadzi pojmanego w niewolę przez Wenedów syna Gwinony, Lechona. Tymczasem okazuje się, że Lechon został zamordowany przez Rozę, która straciła nadzieję na powrót ojca i siostry.
Wierna swemu poczuciu honoru Lilla wraca jednak do Gwinony, by własnym życiem zapłacić za śmieć jej syna. Oszalała z bólu królowa Lechitów dusi ją własnoręcznie, a ciało odsyła Wenedom w pudle po harfie.