Bohater dramatu Śmierć komiwojażera Artura Millera.
Zmęczony życiem tytułowy komiwojażer Willy nie wytrzymuje już tempa, jakie narzuca życie. Jest po "sześćdziesiątce", czuje się zmęczony, ale do emerytury zostało mu jeszcze kilka lat, poza tym musi spłacać raty. Ma na utrzymaniu rodzinę - żonę Lindę i dorosłych synów: Biffa, w którym pokładał wielkie nadzieje i od dzieciństwa wmawiał mu, że "musi być kimś", i młodszego Happy’ego, konkurującego z bratem o względy ojca.
Niepowodzenia w pracy, rozczarowanie starszym synem, który okazuje się być słaby i bezradny wobec życia, wywołują u Willy’ego chwilowe depresje, z czasem przeradzające się w absolutne poczucie bezsilności. Analizuje swoje życie, ma wizje, w których pojawiają się różne osoby z przeszłości, m.in. nieżyjący brat Ben.
Jedyne rozwiązanie widzi w samobójstwie, ale zdaje sobie sprawę, że jego śmierć pozbawi rodzinę środków do życia. Gdy szef wręcza mu wypowiedzenie, decyduje się targnąć na samochód w taki sposób, żeby towarzystwo ubezpieczeniowe uznało to za wypadek, tym samym zapewniając rodzinie odszkodowanie z tytułu swojej śmierci.
Prapremiera sztuki odbyła się w Nowym Jorku w 1949 r. (w roli Willy’ego L.J. Cobb), polska premiera - w 1960 r. w Warszawie. Niezapomnianą kreację stworzył w spektaklu Teatru TV (1980) Tadeusz Łomnicki. W wersjach filmowych Lomana zagrali Frederic March (reż. L. Benedek, 1951) i Dustin Hoffman (reż. V. Schlöndorff, 1985).