Tytułowa bohaterka dramatu Włodzimierza Perzyńskiego Aszantka.
Władka, osiemnastoletnia dziewczyna wywodząca się z sutereny na warszawskim Powiślu, wychowana na skraju nędzy, jest prymitywna, ale nie pozbawiona sprytu. Jest atrakcyjna i wzbudza pożądanie mężczyzn. Za sprawą barona Kręckiego zostaje zaproszona do garsoniery bon vivanta Edmunda Łońskiego, zamożnego młodzieńca z ziemiańskiego domu. Władka nie ma najmniejszych oporów moralnych, by zostać jego utrzymanką.
Z powodu swojej "dzikości", prostactwa, braku towarzyskiego obycia, wulgarności otrzymała przezwisko Aszantka (Aszanti to nazwa afrykańskiego plemienia uznawanego w XIX w. za najbardziej urodziwe). U boku swego sponsora korzysta z uroków życia, ale bardziej interesują ją zasoby portfela Łońskiego. Podczas podróży do Włoch ma romans z kelnerem Frankiem, emigrantem z Polski.
Z satysfakcją informuje Łońskiego o swych miłosnych podbojach, doprowadzając go do szału. Od tego momentu przejmuje całkowicie władzę nad coraz słabszym i uzależnionym od niej partnerem. Władka przyjmuje coraz to nowych klientów, zmusza Łońskiego do stręczycielstwa, w końcu niegdyś zamożny ziemianin staje się jej utrzymankiem. Gdy Łoński popełnia samobójstwo, nie wzrusza jej to w najmniejszym stopniu. Pozostaje absolutnie zimna i myśli jedynie o rozwoju swojej "kariery".
Rolę Aszantki grały m.in. Irena Solska (Kraków 1907), Maria Dulęba (Warszawa 1907), Irena Eichlerówna (Warszawa 1934). W 1912 r. na podstawie dramatu Aleksander Hertz nakręcił film pt. Wykolejeni (wyświetlano go również pt. Aszantka i Historia jakich wiele).