Bohaterka arabskiej literatury klasycznej.
Ukochana żona Kajsa Ibn Zariha, obdarzona silnym charakterem i inteligencją. Od początku docenia w pełni szczęście z Kajsem i w chwili szantażu Zariha (ojca Kajsa), prosi męża: Nie gódź się na rozwód, bo zginiemy bez siebie. Potem płacząc odjeżdża ze swoim plemieniem, jednak gdy Kajs chce się z nią spotkać, odmawia, gdyż po rozwodzie stał się dla niej obcym mężczyzną.
Posyła natomiast do niego starą sąsiadkę i inne osoby, aby przyniosły jej wiersze Kajsa. Raz odwiedza go w ciężkiej chorobie. Kiedy Kajs zostaje zmuszony do małżeństwa z Beduinką, która wyratowała go z omdlenia na drodze (czego dokonuje formalnie tylko i nie odsłoniwszy nawet zasłony z jej twarzy odjeżdża), Lubna godzi się na małżeństwo z kupcem z Medyny. To najgorszy okres w ich życiu.
Jednak nadal interesuje się Kajsem i jego poezją. W czasie ciężkiej depresji Kajs przybywa do Medyny, nawiązuje kontakt ze szlachetną starą kobietą Burajką, która zaprasza Lubnę do siebie i jest obecna przy ich spotkaniu. Wtedy wybaczają sobie wzajemnie nieważne dla nich małżeństwa. Kajs odjeżdża, rozwodzi się z Beduinką, szuka protektorów, którzy wstawią się do męża Lubny o rozwód z nią.
Ten znużony popularnością wierszy Kajsa o miłości i tęsknocie, a także świadomy, że Lubna kochała stale Kajsa, udziela go. Rozłączeni kochankowie biorą ślub.