Tytułowa bohaterka dramatu "Ladacznica z zasadami" Jeana Paula Sartre’a.
Dwudziestopięcioletnia prostytutka, przyjeżdża z Nowego Jorku do prowincjonalnego miasteczka na południu Stanów Zjednoczonych. Podczas podróży pociągiem, w przedziale zajmowanym przez Lizzie i dwóch Murzynów, dochodzi do awantury wszczętej przez białych mężczyzn, w wyniku której jeden z czarnoskórych ginie zastrzelony przez siostrzeńca senatora Clarke’a, Thomasa.
Biali mieszkańcy miasteczka wierzą, że Murzyn zginął z rąk swego kolegi, a obaj wcześniej zgwałcili Lizzie. Od jej zeznań zależy, czy zgodnie z prawdą za swój czyn odpowie przed prawem biały, czy sąd skaże czarnego. Lizzie z sobie wiadomych powodów nie chce dobrowolnie zgłosić się na policji i złożyć zeznań, ale postanawia, że jeśli zostanie wezwana na przesłuchanie, powie prawdę.
Rodzina sprawcy pieniędzmi i szantażem uczuciowym próbuje nakłonić ją do podpisania przygotowanej "właściwej" wersji zdarzeń. Lizzie stanowczo odmawia, nawet wówczas, gdy policja straszy ją kilkunastomiesięcznym więzieniem za uprawianie zakazanego na Południu procederu. W końcu składa podpis na dokumencie, ale jej rękę po papierze prowadzi senator Clarke.
Gdy w jej domu chroni się przed obławą Murzyn, ukrywa go. Pomaga mu uciec, gdy znajduje go syn senatora, Fred. Może zastrzelić Freda, ale nie ma na tyle siły. Kapituluje. Sartre w 1952 r. na potrzeby filmu zmienił zakończenie. W ostatniej scenie, z rewolwerem w dłoni, Lizzie wyprowadza z domu Murzyna, trzymając go za rękę i prowadzi do policyjnego radiowozu, głośno krzycząc, że ten człowiek jest niewinny.
W ekranizacji dramatu (reż. Charles Brabant i Marcello Pagliero, 1952 r.) rolę Lizzie grała Barbara Laage.