Postać dramatu "Ślub" Witolda Gombrowicza.
Służąca i Księżniczka. W akcie I poznajemy ją jako dziewczynę do posługi w karczmie. Henryk rozpoznaje w niej swoją dawną narzeczoną i nie może uwierzyć, że jest ona utopiona w dziewce... na zawsze zamknięta w dziewce. Okazuje się, że wszyscy wykorzystują ją seksualnie, a Pijak i jego towarzysze chcą ją właśnie zgwałcić. Gdy Henryk poprzez oddanie Ojcu czci czyni go Królem, ten obiecuje, że udzieli mu i Mani "przyzwoitego" ślubu, który przywróci dziewczynie czystość i godność.
Po przejęciu przez Henryka władzy, podczas ceremonii, skazany na śmierć Pijak życzy sobie, by Władzio, przyjaciel Henryka, potrzymał nad głową Mani kwiat. Połączeni w ten sztuczny sposób bohaterowie stają obok siebie, a wszyscy na nich patrzą. Henryk zdaje sobie sprawę, że Pijak - kapłan właśnie udzielił im "niższego, okropnego" ślubu i wtrącił go w piekło zazdrości.
Nowego króla niepokoi, że poddani mogą kojarzyć Manię i Władzia jako parę, dodatkowo rodzice rozniecają jeszcze piekło jego podejrzeń. Później okazuje narzeczonej dowody miłości na oczach poddanych: składa jej pokłon, ujmuje w ramiona i uśmiecha się. Henrykowi nie chodzi o to, że się kochają, ale o wytworzenie pomiędzy nimi miłości. Samobójstwo Władzia powoduje, że ślub zamienia się w pogrzeb, a Henryk poddając się nakazowi Formy, rozkazuje się uwięzić.