Postać historyczna, bohaterka dramatu Aleksandra Puszkina "Borys Godunow".
Gdy w Polsce pojawił się Dymitr Samozwaniec (1603 r.), uzyskał pomoc wpływowej rodziny Mniszchów. Militarną pomoc w "odzyskaniu" tronu miał gwarantować ożenek z Maryną, córką wojewody sandomierskiego, który stał się głównym dobroczyńcą fałszywego dziedzica Iwana Groźnego. Po początkowych sukcesach tzw. dymitriady Maryna zostaje w 1606 r. carycą. Po zamordowaniu przez bojarów jej męża, trafia do więzienia. Ale pojawia się kolejny samozwaniec i wbrew oczywistym faktom zostaje uznany za cudownie po raz drugi ocalonego Dymitra przez chorobliwie ambitną Mniszchównę, która "nie zauważa" całkowitego braku podobieństwa tego człowieka do swego zmarłego męża.
Nowy Dymitr i Maryna raz jeszcze znajdują wsparcie do obalenia cara. Wkrótce jednak zaczynają ponosić klęski i muszą uciekać. W 1610 r. drugi Dymitr też zostaje zamordowany. Maryna jednak nie trafia do niewoli, ratuje ją bowiem zakochany kozak Zarucki. Ucieczka tej pary kończy się tragicznie: ginie nie tylko Zarucki, ale i sama Mniszchówna, utopiona w Wołdze (1612 r.). W dramacie Puszkina Marynę poznajemy, gdy docierają do niej pogłoski, iż szukający w Polsce opieki carewicz Dymitr jest w istocie mniszkiem zbiegłym z monastyru.
Dumna panna postanawia to wyjaśnić, tym bardziej że powszechnie mówi się o jej planowanym małżeństwie z przyszłym carem. Maryna nie musi długo czekać na prawdę: wyznaje ją sam Dymitr, zakochany w magnackiej córce. W pierwszym odruchu rozgniewana Mniszchówna grozi zdemaskowaniem oszusta, jednak sprytny młodzieniec szybko przekonuje ją, że nikogo tym nie uszczęśliwi: jej ojciec, król Polski, a nawet papież wolą na moskiewskim tronie uległego im samozwańca niż prawowitego cara.
Maryna jest dostatecznie inteligentna, by zrozumieć, że jej niegodny zalotnik ma rację, i wystarczająco spragniona władzy, by samej skorzystać z nadarzającej się okazji. W zamian za obietnicę carskiej korony zostaje narzeczoną Samozwańca.
Barwna postać polskiej wojewodzianki pojawiła się w wielu utworach literackich, zainspirowała między innymi również Zygmunta Krasińskiego do napisania powieści historycznej Agaj-Han (1834 r.).