Tytułowa bohaterka jednego z najbardziej znanych dramatów Teatru No.
Pewien wędrowny mnich udaje się na prowincję, w rejon położony na zachód od stolicy (Kioto). W pewnej chwili dostrzega samotną sosnę rosnącą na skale. Widok jest na tyle niezwykły, że mnich postanawia zapytać jednego z okolicznych mieszkańców, czy z tym miejscem nie jest związana jakaś historia. Napotkany mężczyzna wspomina, że przed laty w tych okolicach na zesłaniu żył pewien radca dworu o imieniu Yukihira. Zakochały się w nim dwie kobiety - siostry o imionach: Matsukaze (Wiatr w Sosnach) i Murasame (Przelotny Deszcz). Do gałęzi drzewa przywiązana jest karteczka z ich imionami, więc mężczyzna prosi mnicha o modlitwę w intencji sióstr.
Nadchodzi zmierzch i mnich postanawia przenocować w pobliskiej chacie, zamieszkanej przez dwie kobiety. Z początku nie chcą mu udzielić schronienia ze względu na panujące w chacie ubóstwo. Jednak mnichowi udaje się je przekonać i przyjmują go pod swój dach. Kiedy mnich wspomina sosnę samotnie rosnącą na skale, kobiety przywołane dawnym imieniem wracają pamięcią do szczęśliwych czasów, kiedy zesłany na banicję Yukihira był razem z nimi.
Jednak trzy lata wygnania minęły i radca wrócił do stolicy. Potem przyszła straszna wiadomość: Yukihira zmarł. Przed odjazdem do stolicy mężczyzna miał powiedzieć: "Jeśli ty czekać będziesz - ja wrócę". Tych słów kurczowo uchwyciła się Matsukaze, coraz bardziej popadająca w obłęd. Widzi nawet postać ukochanego, stojącego za samotną sosną. Podchodzi do drzewa i czule je obejmuje. Nawet rozważna Murasame daje się ponieść złudzeniu. Nastaje świt, który ogłasza pianie kogutów. Sztuka kończy się słowami: Zamilkł już szept Deszczu Przelotnego. [...] Jedynie Wiatr w Sosnach.