Postać z literatury antycznej, bohaterka licznych dzieł literackich, w tym tragedii Eurypidesa (Medea) Owidiusza (zaginionej), Seneki, poematów Apoloniosa z Rodos i Waleriusza Flakkusa, w okresie nowożytnym licznych baletów, oper (np. Medea Cherubiniego), dramatów Corneille’a (Medée, 1635) i Grillparzera (Medea, 1824).
Córka Ajetesa, króla Kolchidy, opisywana przez poetów jako czarodziejka i niekiedy (u Apoloniosa z Rodos) kapłanka Hekate; zakochana w Jazonie, pomogła mu zdobyć złote runo, w zamian za co bohater pojął ją za żonę i zabrał do Jolkos, gdzie doprowadziła do śmierci jego stryja, Peliasa, a następnie do Koryntu, gdzie jednak wedle tradycyjnej wersji mitu porzucił ją i pojął za żonę córkę króla Kreona.
W wersji przekazanej przez Eurypidesa zdrada Jazona doprowadziła do śmierci tak jego nowej małżonki, jak i poczętych ze związku z Medeą dzieci; do najsławniejszych czynów Medei należeć miały: uśpienie pilnują-cego złotego runa smoka, bratobójstwo, połączone z rozsiekaniem i wyrzuceniem zwłok Absyrtosa, mord na Peliasie dokonany rękami jego własnych córek (opisany m.in. w zaginionych Peliadach Eurypidesa), zabicie gigantycznego Talosa (u Apoloniosa z Rodos), dzieciobójstwo i próba otrucia Tezeusza.