Główny bohater powieści Y. Mishimy "Złota Pagoda".
Mizoguchi jest młodym akolitą pobierającym nauki w świątyni buddyjskiej w Kioto, której główną atrakcją jest Złota Pagoda - jeden z najsłynniejszych w świecie zabytków japońskich. Urodzony na prowincji, na odludnym cyplu wysuniętym w Morze Japońskie, na północny wschód od Maizuru młodzieniec był synem opata miejscowej świątyni. Na krótko przed śmiercią ojciec wysłał go do Kioto, po nauki i pod opiekę dawnego przyjaciela - opata świątyni, na której terenie znajduje się jeden ze słynnych zabytków miasta, Złota Pagoda.
Matka wierzy, że dobre zachowanie i pilność syna sprawią, że pewnego dnia Mizoguchi również zostanie opatem i zastąpi swojego mistrza. Mizoguchi nie jest urodziwy. Do tego jąka się, co od dzieciństwa było przyczyną drwin kolegów. Odbiło się to w jego naturze - jest ponury i samotny. Ma niewielu przyjaciół. Jeden z nich, mieszkający na terenie tej samej świątyni, nagle umiera, drugi - poznany na uniwersytecie buddyjskim - ma kłopoty z chodzeniem. Jednak największy wpływ na psychikę Mizoguchiego ma Złota Pagoda, której piękno staje się dlań przytłaczające i coraz bardziej wpędza go w obsesję.
Skończona piękność budowli oddziałuje na młodzieńca tak silnie, że staje się ona czymś na kształt zaborczej kochanki powstrzymującej go od kontaktów z innymi kobietami. Obsesyjne piękno Pagody, jest tym silniejsze, im mocniej jest skonfrontowane z obrazami codziennego życia. Kontakty z ludźmi przynoszą Mizoguchiemu rozczarowanie; opat, mający uchodzić za wzorzec moralny, okazuje się zwykłym rozpustnikiem nie stroniącym od mocnych trunków i towarzystwa gejsz.
Z drugiej strony, wszechwładna Pagoda również nie czyni akolity lepszym. Jej piękno, zamiast go uszlachetniać, popycha Mizoguchiego w kierunku zła. Ta niszczycielska siła jest tak wielka, że młodzieniec decyduje się na czyn szalony - podpala Złotą Pagodę.