Bohater powieści Stendhala "Czerwone i czarne".
Arystokrata, par Francji, potomek Henryka III, właściciel ogromnych dóbr, m.in. w Burgundii i Normandii. Ojciec Matyldy i Norberta, wuj biskupa z Agde. Niewysoki, szczupły, o nerwowych ruchach, cierpi na podagrę. Niezwykle wpływowy, ma koneksje w wielu urzędach i ministerstwach. Jest zwolennikiem ustroju Francji sprzed rewolucji 1789 r. Jako potomek rodu namiestników prowincji, towarzyszy królowi Karolowi X podczas wizyty w Varrières i Bray-la-Haut, miejscu gdzie złożone są relikwie św. Klemensa.
Ambicją margrabiego jest osiągnięcie tytułu książęcego, dlatego snuje intrygi, mające nakłonić króla do powierzenia mu pewnego ministerstwa. Od lat (prawdopodobnie od 1815 r.) bez rezultatu procesuje się o dobra we Franche- Comté. Z polecenia księdza Pirarda przyjmuje Juliana Sorela na stanowisko osobistego sekretarza. Dobrze traktuje młodzieńca, ceni jego pracowitość i ma do niego zaufanie. Lubi jego towarzystwo.
Gdy dowiaduje się z listu córki o jej zamiarze poślubienia Juliana, wpada w straszliwy gniew. Ochłonąwszy, akceptuje małżeństwo, jak i to, że Matylda nie zostanie księżną. Załatwia Sorelowi tytuł szlachecki i stanowisko porucznika w wojsku. Pamięta słowa Juliana o jego nieposzlakowanej reputacji, o której zaświadczyć może pani de Renal, wysyła do niej list z prośbą o opinię o przyszłym zięciu. Znając grzechy Juliana, zmienia zdanie i cofa zgodę na ślub. W filmie z 1954 r. (reż. Claude Autant- Lara) margrabiego zagrał Jean Mercure, z 1993 r. (reż. Ben Bolt) - Jo Ross.