Główna postać kobieca "Ulissesa" Jamesa Joyce’a.
Molly, żona Leopolda Blooma, kobieta zmysłowa i ponętna, urodziła się i wychowała na Gibraltarze, gdzie jej ojciec Brian Tweedy pełnił służbę wojskową w stopniu majora. Jako nastolatka była kochanką angielskich oficerów, co wspomina z satysfakcją. Próbuje zrobić karierę jako śpiewaczka. W czasie jednego z występów poznaje Leopolda Blooma, za którego wychodzi za mąż w 1888 r. Rok później rodzi córkę Milly, a następnie zmarłego wcześnie synka Rudy’ego.
16 czerwca 1904 r., kiedy rozgrywa się akcja Ulissesa, Molly, występująca nadal jako średniej klasy śpiewaczka na rozmaitych imprezach artystycznych, mieszka wraz z mężem w Dublinie przy Eccles Street 7, jej kochankiem jest agent koncertowy Blazes Boylan, a bujny temperament skłania ją również do przelotnych przygód erotycznych (tenor d’Arcy). Nie psuje to jednak jej dobrych stosunków z mężem, ciągle wrażliwym na powab swej trzydziestodwuletniej żony i znajdującym podnietę w myśli o jej zdradach.
W opisanym dniu widzimy Molly wyłącznie w łóżku: jedzącą śniadanie i konwersującą z Leopoldem, czytającą książkę, oczekującą kochanka, spożywającą przyniesione przez niego owoce i wino, wreszcie kochającą się z Boylanem. Około 2 w nocy Molly, obudzona przez męża, prowadzi z nim jeszcze jedną leniwą rozmowę. Gdy Bloom usypia, jego żona w oczekiwaniu na sen snuje luźne wspomnienia, plany i rozważania (pierwszy w literaturze monolog wewnętrzny utrzymany w konwencji niekontrolowanego strumienia świadomości), zakończone jednym, zdecydowanym Tak, wyrażającym akceptację życia.
Postać Molly jest uosobieniem kobiecości w typowym dla Joyce’a rozumieniu: osobą podporządkowaną swym biologicznym potrzebom, a przez ich akceptację nieodparcie pociągającą dla mężczyzn. W przeciwieństwie do nich nie spędza życia biegając za mniej lub bardziej błahymi sprawami. Jest - niezbyt wierną - Penelopą, do której strudzony Odyseusz i tak wróci. W angielskiej ekranizacji Ulissesa J. Stricka z 1967 r. w roli Molly obsadzono Barbarę Jefford.