Postacie z powieści "Wehikuł czasu" Herberta G. Wellsa.
Istoty ludzkie z roku 802 701. Stworzenia podobne do pająków, ale równocześnie o ludzkich kształtach i brudnobiałej, bladej skórze. Miały duże, szaro-czerwone, dziwne oczy i odrażające twarze bez podbródków. Zamieszkiwały podziemne korytarze i nie znosiły światła. Na powierzchnię wychodziły tylko w nocy, by polować na Elojów (inną ludzką rasę), którymi się żywiły.
Byli okrutni i złośliwi. Pozostawali w ciągłej styczności z podziemnymi machinami, więc cechowali się większą inteligencją i przedsiębiorczością niż ich żyjący na powierzchni krewniacy. Prawdopodobnie kiedyś lud na powierzchni był uprzywilejowaną rasą, a Morlokowie jej sługami spełniającymi mechaniczne czynności.
Od wielu pokoleń żyli pod ziemią, aż w końcu idealnie przystosowali się do tego środowiska. Przez tysiąclecia wyczerpały im się zapasy żywności i zanikła instynktowna odraza do ludzkiego mięsa. Byli agresywni wobec Podróżnika w Czasie i ukryli jego wehikuł, by zwabić go w pułapkę.