Postać z powieści Poli Gojawiczyńskiej "Dziewczęta z Nowolipek" oraz "Rajska jabłoń".
Córka stolarza z ubogiej dzielnicy Warszawy. Ma starszą siostrę Marię, młodszą Jankę i brata Mietka. Najbliższymi przyjaciółkami jej i Janki są Kwiryna, Franka i siostry Raczyńskie. Jej najwcześniejsza młodość była biedna i trudna, zwłaszcza od czasu, kiedy ojciec najpierw zaczyna romansować z ponętną kuzynką, następnie rozpija się, a w końcu obłożnie chory nie może opuścić łóżka.
W końcu Bronka znajduje pracę w ochronce i dzięki temu zaczyna uczęszczać na darmowe kursy dla wychowawczyń. Nadzieję na lepsze życie pogłębia miłość do kolegi brata, miłego i uczciwego Ignasia. Gdy jednak wybucha I wojna światowa, cała budowana z wysiłkiem przyszłość rozpada się w gruzy. Ignaś wyjeżdża walczyć w Legionach, następnie Janka ucieka w świat ze swym kochankiem, w końcu matka, Maria i Mietek uciekają przed Niemcami w głąb Rosji.
Jedyną pociechą dla całkowicie osamotnionej Bronki staje się praca w Komitecie Opiekuńczym i pozbawiony emocji seks z przypadkowymi partnerami. Po wojnie dziewczyna ponownie spotyka Ignasia, ale wie, że - mimo niewygasłej miłości - nie może już być dla niego właściwą towarzyszką życia. Zresztą Ignaś, a właściwie pan Ignacy Pędzicki, rozpoczyna karierę polityczną i żeni się stosownie do swoich planów - co nie przeszkadza mu uczynić z Bronki stałej kochanki.
Młoda kobieta dostrzega jednak coraz wyraźniej, w jak poniżającą sytuację została wpędzona. Po spotkaniu z przyjaciółkami z czasów pełnej niewinnych marzeń młodości, Kwiryną i siostrami Raczyńskimi, ginie w wypadku ulicznym, który w istocie był aktem samobójczym. W przedwojennym filmie Józefa Lejtesa (1937 r.) rolę Bronki grała Elżbieta Barszczewska, a w ekranizacji Barbary Sass (1985 r.) wystąpiła Izabela Drobotowicz- Orkisz.