Główny bohater powieści Chłopcy z Placu Broni Ferenca Molnára.
Jedenastoletni syn krawca, uczeń gimnazjum, chłopiec wątłej budowy ciała, o jasnych włosach i niebieskich oczach. Ma wesołe usposobienie, jest obowiązkowy, odważny i niezłomny. Należy do Związku Zbieraczy Kitu (nosili zielone koszule, jak powstańcy Ludwika Kossutha walczący w czasie Wiosny Ludów o wolność Węgier) i jest jedynym szeregowcem w tym klasowym stowarzyszeniu. Zawsze gotów wypełnić każdy rozkaz swego dowódcy Janosza Boki. Pewnego marcowego wieczoru wyprawia się samotnie do obozu wroga, by odebrać Czerwonym Koszulom (nazwali się tak, by utożsamić się z walczącymi o wolność Włoch żołnierzami Garibaldiego) skradziony przez nich proporzec swojego ugrupowania. Płaci za to życiem przeciwnicy wrzucają go do stawu. Dostaje zapalenia płuc, ale mimo wysokiej gorączki biegnie na plac (plac św. Pawła w Budapeszcie), by wraz z kolegami bronić terytorium przed wrogiem.
W uczciwej, choć nierównej walce, pokonuje przywódcę Czerwonych Koszul, Feriego Acza. Nieprzytomny zostaje przez Bokę zaniesiony do domu. Przed śmiercią dowódca awansuje Ernesta na kapitana Związku Zbieraczy Kitu. Opowieść o chłopcu gotowym do poświęceń w walce o istotne dla niego sprawy jest ponadczasowa (akcja rozgrywa się w Budapeszcie w 1889 r.). Przetłumaczono ją na 43 języki. W Polsce ukazała się w 1913 r. (tłum. z niem. Janna Mortkowiczowa), pełnego przekładu bezpośrednio z węgierskiego dokonał Tadeusz Olszański (1989). W ekranizacji (reż. Zoltán Fábri, 1969) rolę Nemeczka zagrał Anthony Kemp. Jeden z polskich zespołów rocko- wych przyjął nazwę Chłopcy z Placu Broni. Liderem grupy był Bogdan Łyszkiewicz (zginął w wypadku samochodowym w 2000 r.; po jego śmierci grupa została rozwiązana).