Postać z dramatu W małym dworku Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Żona Dyapanazego ➞ Nibka, matka Zosi i Amelki. Trzydziestolatka, ładna blondynka, zastrzelona przez swego męża z powodu zdrady, jakiej dopuściła się z poetą Jęzorym ➞ Pasiukowskim. Po śmierci, jako widmo wywołane podczas seansu spirytystycznego przez swoje córki wraca do majątku w Kozłowicach, czym nie budzi zdziwienia ani dziewczynek, ani służby.
Natomiast napawa strachem swego dawnego kochanka Ignacego Kozdronia. Powraca, aby uporządkować przeszłość, m.in. wyjawia mężowi prawdę o swym romansie z Kozdroniem, doprowadza do pogodzenia męża i kochanków. Anastazja łączy w sobie cechy żywej osoby (je, pije wódkę, rozmawia) i ducha: zna przyszłość, oczyszczona przez śmierć nie kłamie i jako widmo dostrzega ohydę życia w małym dworku, które zaczęło się od jej zdrady.
Odkrywszy tę prawdę postanawia przenieść dziewczynki do lepszego świata podaje im truciznę i zabiera w zaświaty. Postać Anastazji częściowo inspirowana jest Sonatą widm Augusta Strindberga. W lwowskim przedstawieniu (1926) rolę tę kreowała Stanisława Wysocka, w przedstawieniu teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora (1961) Maria Zającówna, w Teatrze TV (reż. Zygmunt Hübner, 1970) Halina Mikołajska.