Postać dramatu Szklana menażeria Tennessee Williamsa.
Młody Irlandczyk, urzędnik w magazynie z obuwiem w St. Louis, kolega z pracy Toma ➞ Wingfelda. Pewnego razu przyjmuje zaproszenie matki Toma i przychodzi na kolację do ich domu. W siostrze Toma rozpoznaje swoją szkolną koleżankę. Podczas długiej rozmowy z Laurą dziewczyną wrażliwą, nieśmiałą i zakompleksioną okazuje jej życzliwość i z uwagą słucha opowieści o szklanych figurkach zwierzątek z jej kolekcji. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że Laura podkochiwała się w nim jeszcze w liceum. Gdy uświadamia sobie, że pocałunek dla Laury znaczy o wiele więcej niż dla niego, oświadcza jej (nie wiadomo, czy zgodnie z prawdą), że ma narzeczoną, z którą już niedługo się pobiorą.
Zakończenie sztuki interpretowane jest dwojako: pesymistycznie - Jim tak głęboko zranił Laurę, że ostatecznie odcięła się od świata i do końca życia pozostała samotna; w optymistycznej wersji Jim pomógł Laurze odnaleźć drogę z krainy szklanych figurek do prawdziwego świata i może uchronił ją przed tragedią. W wersji filmowej rolę Jima zagrali Kirk Douglas (reż. Irving Rapper, 1950) i James Naughton (reż. Paul Newman, 1987); na polskiej scenie, m.in.: Jerzy Duszyński (Teatr Kameralny Domu Żołnierza, Łódź 1947), Mieczysław Pawlikowski (Teatr Rozmaitości, Warszawa 1947), Ignacy Gogolewski (Teatr TV, 1963).