Bohater powieści Julio Cortazara Gra w klasy.
Około 40-letni Argentyńczyk zamieszkały w Paryżu, gdzie żyje z ➞ Magą. Łączy ich specyficzna przyjaźń, seks oraz to, że oboje pochodzą z Ameryki Południowej (Maga z Urugwaju). Horatio - choć bywa zazdrosny o swoją partnerkę - twierdzi, że nie ma między nimi miłości. Na co dzień spotykają się z przyjaciółmi, słuchają muzyki (głównie jazzu), dyskutują o literaturze czy filozofii. Należą do nie- formalnej grupy Klub Węży, którą utworzyli różnego pochodzenia intelektualiści. Rozmowy, jakie prowadzą, odzwierciedla- ją trawiące ich niepokoje egzystencjalne. W atmosferze bohemy wypijają hektolitry mate i starają się odnaleźć w sztuce rozwiązanie metafizycznych zagadek.
W ich wywodach pojawiają się chociażby tacy artyści, jak Klee czy Mondrian, ale też np. chińskie tortury. Pewnego dnia Horatio wymyśla teorię kibucu. Ma to być przestrzeń, albo też stan, który rozumie jako najwyższe spełnienie. Do tej innej rzeczywistości w swoim mniemaniu stara się dążyć, lecz naprawdę brakuje mu pomysłu, jak to robić. Bohater żyje z tego, co przyśle mu brat z Rosario i co uda mu się zarobić, imając się przypadkowych zajęć. Mieszka u Magi.
Gdy nadchodzi moment krytyczny - śmierć jej dziecka - zostawia ją samą, bo wszelkie pocieszanie wydaje mu się zbyt banalne. Zanim zdąży cokolwiek zrozumieć, Maga znika. Oliveira snuje się najpierw samotnie po Paryżu (tu nawet przez chwilę obcuje ze światkiem kloszardów), po czym wraca do Ameryki Południowej. Szuka Magi w Urugwaju, następnie osiada w Buenos Aires, gdzie życie spędza ze swym dawnym przyjacielem Manu Travelerem i jego żoną Talitą. Pracuje jako domokrążny sprzedawca gabardyny, mieszka z nową kobietą imieniem Gekrepten.
Cały czas nie może jednak zapomnieć o Madze i wciąż widzi ją w żonie Manu. Między nim a małżeństwem zachodzą dziwne relacje. Mężczyźni odbijają się w sobie nawzajem, czują się niezwykle do siebie podobni, odnajdują w sobie swoje zagubione tożsamości. Prowadzą ze sobą wyrafinowane gry językowe. Męczą się swoim towarzystwem, lecz nie chcą się rozstać. Kobieta miota się między nimi, nie potrafiąc odnaleźć się w tej sytuacji. Pojawienie się dawnego kompana męża zmąciło jej spokojne szczęście.
Skomplikowane zależności między nimi wszystkimi obrazowo przedstawia absurdalna scena, w której Talita tkwi na wysokości kilku pięter w połowie deski umieszczonej pomiędzy położony- mi na przeciwko siebie oknami mieszkań Travelera i Oliveiry (a znalazła się tam, by temu drugiemu dostarczyć mate i gwoździe). Gdy pracujący dotąd w cyrku przyjaciel zmienia miejsce zatrudnienia na szpital psychiatryczny, także Horatio dołącza do niego i jego żony podejmując obowiązki pielęgniarza.
Sam jednak coraz bardziej zaczyna odrywać się od rzeczywistości, rozważając nawet samobójstwo. W ten sposób przedstawiają się losy bohatera opowiedziane w sposób chronologiczny. Zgodnie z sugestią autora Gra w klasy może być jednak czytana jako zbiór dających się dowolnie przestawiać fragmentów.