Postać historyczna, bohater tytułowy wiersza Adama Mickiewicza Reduta Ordona.
Historyczny Ordon (1810-87) był oficerem wojsk Księstwa Warszawskiego, w czasie powstania listopadowego walczył pod Grochowem i Ostrołęką wyróżniając się męstwem (odznaczony orderem Virtuti Militari), brał też udział w obronie Warszawy dowodząc artylerią reduty nr 54.
Z nieznanych przyczyn (podpalenie amunicji przez obrońców? Nieostrożność? Celny strzał atakujących Rosjan?) reduta wyleciała w czasie szturmu w powietrze, co zainspirowało A. Mickiewicza do napisania patriotycznego wiersza, wysławiającego bohaterstwo por. Ordona, który nie mogąc sprostać liczebnej przewadze nieprzyjaciele, wysadził w powietrze redutę, grzebiąc pod jej gruzami i siebie, i atakujących. Rzeczywisty Ordon przeżył jednak szturm Warszawy, jak wielu powstańców udał się na emigrację (Drezno, Szkocja).
W 1848 r. chciał się zaciągnąć we Włoszech do legionu organizowanego przez Mickiewicza, ale nie został przyjęty, służył potem w armii sardyńskiej (do 1855 r.), wykładał języki nowożytne w szkole w Meaux we Francji,
walczył w oddziałach Garibaldiego w 1860 r. i potem do 1867 r. był oficerem armii włoskiej. Pod koniec życia mieszkał we Florencji, zmarł śmiercią samobójczą.