Bohater powieści satyrycznej François Rabelais’go Gargantua i Pantagruel.
Olbrzym, syn króla Utopii, Gargantui i Badebeki, córki króla Amaurotów, osierocony przez matkę, która umiera przy porodzie. Łączy inteligencję z żarłocznością i opilstwem. W dzieciństwie, w czasie posiłków wypija mleko z czterech tysięcy sześciuset krów, pożera krowy i niedźwiedzie. Odwiedza uniwersytety francuskie. Dotarłszy do Paryża, podczas przechadzki zawiera przyjaźń z Panurgiem. Uczestniczy w dysputach naukowych, ogłasza dziewięć tysięcy siedemset sześćdziesiąt i cztery tezy w zakresie wiedzy naukowej. Rozsądza sprawę między szlachcicami o nazwiskach Pocałuj i Powąchaj, jakiś czas później pokonuje Dipsoidów i króla Anarcha, zagrażających Utopii.
Uczestniczy w roztrząsaniu kwestii gnębiącej Panurga, co lepsze: ożenić się czy zostać starym kawalerem? Jako sposób na znalezienie odpowiedzi podpowiada przyjacielowi rzut kośćmi do gry, odwołanie się do snów proroczych, udanie się do Sybilli w Panzuście, rady ludzi niemych i m.in. poety francuskiego Mruczysława. Uniewinnia sędziego Plewkę, rozstrzygającego sprawy sądowe na podstawie rzutu kośćmi.
Wraz z Panurgiem i przyjaciółmi udaje się do wyroczni Boskiej Flaszy. Wyruszając w drogę, zabiera ze sobą ziele Pantagruelion. W czasie podróży odwiedza wyspy m.in. Płaskonosów, Pozwań- ców, Ścichapęków, Kiełbasek, Papifigów i Papimanów, Wyspę Dzwonną, Kaźń Spaśnych Kotów, królestwo Entelechii. Bez szwanku wychodzi z burzy morskiej. Dotarłszy do Boskiej Flaszy, otrzymuje od wyroczni tylko jedno słowo: "pić".