Postać z komedii Aleksandra Fredry Zemsta.
Gdyby wierzyć temu, co Papkin opowiada sam o sobie (a mówi bez przerwy), byłby on najwspanialszym rycerzem Rzeczypospolitej, prawdziwym lwem północy, a przy tym wzorem elegancji (stroi się z cudzoziemska) i bożyszczem dam. W istocie jest jednak tchórzliwym i zastraszonym szlachetką, cierpiącym biedę i mniej lub bardziej wyraźne upokarzanym przez wszystkich mieszkańców zamku. ➞ Cześnik (dysponujący osobą Papkina bez ograniczeń, bo zna jakieś jego kryminalne występki) nakazuje mu wystąpić delikatnie w roli swata wobec ➞ Podstoliny.
W czasie rozmowy pan domu zajada się obfitym śniadaniem, a będący po podróży wynędzniały kawaler tylko łyka ślinę. Lekko już przywiędła wdowa ironicznie przyjmuje zabiegi Papkina, który nie zauważył, że w tej chwili Podstolina nie marzy o niczym innym niż o tym, by zostać Cześnikową. Zachwycony swoim "sukcesem" lew Północy sam uderza w konkury do ➞ Klary, ta jednak perfidnie łapie go za słowo i żąda dowodu miłości (jeśli nie chcesz mojej zguby, krokodyla daj mi luby).
Sytuacja Papkina staje się okropna, gdy Cześnik wysyła go na czele pachołków, by przegnał murarzy ➞ Rejenta, naprawiających mur granicz-ny. Nieszczęśnik wpada w ręce groźnego sąsiada. Potraktowany z jadowitą słodyczą, podszytą groźbami, dowiaduje się, że Podstolina zmieniła zdanie i wyjdzie za mąż za ➞ Wacława. Gdy wraca z tą hiobową wieścią do Cześnika, staje się obiektem niewybrednego żartu Raptusiewicza, który zapewnia swego totumfackiego, że Rejent na pewno przy okazji go otruł. Nieszczęsny Papkin wierzy panu bez zastrzeżeń, ale daremnie próbuje zainteresować kogokolwiek swoim losem.
Nie może nawet dopchać się do kałamarza (Cześnik w tym czasie dyktuje staremu słudze fałszywy list miłosny od Klary do Wacława), by spisać testament. Ostatecznie sprawa otrucia wyjaśnia się, a potem niespodziewanie Wacław zmusza Papkina, by ten wziął go do niewoli i doprowadził do Cześnika. Dzięki temu Papkin umożliwia zawarcie ślubu przez młodą parę. W ekranizacji Andrzeja Wajdy (2002 r.) rolę Papkina grał Roman Polański.