Bohater powieści Iana McEwana Sobota.
Powieść, której akcja rozgrywa się w Londynie na krótko przed wybuchem wojny w Iraku, przedstawia jeden dzień z życia neurochirurga Henry’ego Perowne’a. Ów brzemienny w wydarzenia dzień symbolicznie zaczyna się między trzecią a czwartą w nocy, kiedy to cierpiący na bezsenność Perowne z okna sypialni spostrzega płonący samolot i śledzi jego lot, dopóki maszyny nie przysłonią okoliczne budynki. Perowne myśli o terrorystach z plastikowymi widelcami, o histerycznie krzyczących pasażerach, o eksplozji samolotu w środku miasta. Próbuje odpowiedzieć sobie na pytanie, jak sam zachowałby na pokładzie opanowanego przez terrorystów samolotu. Budzi się w nim strach - strach karmiony wyobraźnią człowieka przesiąkniętego materialistycznymi ideami zachodniej cywilizacji: orędownika nauki, posiadacza trzypiętrowego domu i luksusowego samochodu, męża pięknej kobiety i ojca uzdolnionych dzieci.
Ten strach - raz rozbudzony - już go nie odstąpi. Znamienna jest reakcja Perowne’a, który natychmiast ogląda wiadomości telewizyjne; tę czynność powtarza w ciągu dnia kilkakrotnie, jak gdyby podświadomie wyczekiwał na chwilę, gdy na ekranie telewizora ujrzy najgorsze. Okazuje się jednak, że zagrożenie nie przychodzi w płonących samolotach, ale dosłownie czai się na ulicy.
Perowne uczestniczy w drobnej kolizji samochodowej, po której trzech szemranych typków próbuje wy łudzić od niego pieniądze. Lekarz rozpoznaje u prowodyra - Baxtera - symptomy choroby Huntingtona, mówi mu o tym, wprawiając go w osłupienie. Korzysta z zamieszania i wymyka się opryszkom. Wszakże tego feralnego dnia Baxter ponownie wtargnie w życie Henry’ego Perowne’a - zakradnie się do jego domu, zastraszy rodzinę, będzie chciał zgwałcić córkę, początkującą poetkę Daisy. Ocalenie Perowne’om przynosi poezja -Baxter zachwyca się wierszem wyrecytowanym przez rozdygotaną, nagą Daisy i momentalnie zapomina o swoim zamiarze.