Jedna z głównych postaci powieści Simone de Beauvoir Mandaryni.
Bohater ten, w mniemaniu wielu krytyków, miał być wykreowany "na obraz i podobieństwo" Alberta Camusa, co jednak jest zbyt daleko idącym uproszczeniem. Perron, młody i zdolny pisarz, znajduje się pod koniec wojny w kręgu bar- dziej doświadczonych intelektualistów, głównie dzięki związkowi z niezbyt zrównoważoną Paule.
Przyjaźni się z pisarzem Robertem ➞ Dubreuilh i jego żoną, Anną ➞ Dubreuilh, a także umie porozumieć się z ich zbuntowaną córką Nadine. Po wojnie Perron zostaje redaktorem naczelnym pisma "L’Espoir" (Nadzieja), w którym chętnie przedstawia punkt widzenia francuskich komunistów, ale nie zgadza się, by pismo było finansowane przez partię komunistyczną. Jego działalność dziennikarska doprowadza do ostrego konfliktu z Robertem Dubreuilh, przezwyciężonym dopiero w obliczu świadomości, że zdanie intelektualistów nie liczy się w ogóle wobec politycznych rozgrywek światowych mocarstw.
Życie Perrona komplikuje się na wszystkich płaszczyznach: odkrywa (i ogłasza to w swojej gazecie) istnienie gułagów w ZSRR, zakochuje się w skompromitowanej w czasie okupacji Francji aktorce (którą próbuje chronić przed konsekwencjami jej kolaboracji), wreszcie żeni się z Nadine. Kiedy okazuje się, że ich dawny znajomy był nie tylko donosicielem w czasie wojny (i obecnie próbuje ratować się za sprawą inteligentnego szantażu), ale przede wszystkim ma na sumieniu śmierć Żydów wydanych gestapo, Perron bierze aktywny udział w ukryciu samosądu-egzekucji, jakiej nad zbrodniarzem dokonali jego przyjaciele.