Tytułowy bohater dramatu Augusta Strindberga Mistrz Olof.
Dwudziestokilkuletni kapłan katolicki zwany Mistrzem Olofem, sekretarz króla szwedzkiego Gustawa Erikssona Wazy, następnie proboszcz w Wielkiej Kolegiacie w Sztokholmie. Pod wpływem rozmowy z marszałkiem królestwa Larsem Siggesonem postanawia stanąć na czele ruchu reformacyjnego w mieście Strangnas. W tej decyzji wspiera go także drukarz Gert, który wydawał wcześniej pisma Lutra. Swoją misję rozpoczyna od odprawienia "luterańskiej mszy", czym podburzył ludzi zgromadzonych w kościele. Jego zuchwała odwaga i wroga niechęć wobec biskupów podobają się królowi, który pragnie wykorzystać Olofa do osłabienia pozycji Kościoła względem władzy królewskiej. Mianuje go więc wbrew woli biskupów pisarzem w sztokholmskim ratuszu i wykorzystuje dla podkopywania autorytetu papieża.
W Sztokholmie Olof żeni się z córką Gerta, Krystyną - prostoduszną dziewczyną, która całkowicie podporządkowała swoje życiu dobru i szczęściu męża. Kazania, jakie wygłasza Petri Olaus w Sztokholmie, wywołują niepokoje społeczne, zwłaszcza wśród anabaptystów, którzy jawnie występują przeciw władzy kościelnej. Ponieważ dzięki działalności Olofa królowi udaje się zrealizować zamiar ograniczenia wpływu Kościoła i odebrania części jego majątku, mianuje niepokornego reformatora proboszczem Wielkiej Kolegiaty. Olof zdaje sobie jednak sprawę, że jego misja nie jest jeszcze zakończona, a spoczęcie na laurach byłoby sprzeniewierzeniem się własnemu sumieniu, jego powołaniem bowiem jest walka, a nie bezczynność.
Czuje się też przez króla oszukany, wykorzystany do doraźnych politycznych celów. By dać ludziom wolność, której tak skąpi król, zawiązuje spisek, którego celem jest zgładzenie monarchy. Spisek zostaje jednak wykryty, a Olof skazany na karę śmierci za podżeganie do rebelii. Ułaskawienie uzależnione jest od tego, czy Olof publicznie się pokaja, odwoła to wszystko, co powiedział przeciw królewskim rozkazom i wyrazi gotowość służenia królowi Szwecji. Spełniwszy te warunki, ratuje co prawda życie i zyskuje wolność, lecz zarazem zaczyna odczuwać brzemię zdrady ideałów.