Jedna z postaci z powieści Witolda Gombrowicza Ferdydurke.
Profesor Pimko, uosobienie "pedagoga", który wszystkich chciałby sobie podporządkować i każdego musi upupić, dok- tor, profesor i wizytator szkolny, nawiedza o poranku trzydziestoletniego pisarza ➞ Józia i mimo jego oporu zabiera ze sobą do gimnazjum, by Józio ponownie zasiadł w ławie szkolnej i uzupełnił braki w edukacji i wychowaniu.
Siła perswazji Pimki jest tak wielka (a tępota nauczycieli tak bezgraniczna), że nikt nie zauważa, iż Józio obowiązek szkolny ma już dawno za sobą. Zresztą nawet sam zainteresowany nie umie wyzwolić się spod obezwładniającej władzy znakomitego profesora, mistrza w utrzymywaniu zarówno uczniów, jak i nauczycieli w stanie głębokiego infantylizmu. Pimko umieszcza również Józia na stancji w rodzinie ➞ Młodziaków, w czym ma ukryty osobisty cel: chce podglądać zachowania ich córki Zuty, nowoczesnej pensjonarki. Józio jednak rozszyfrowuje tajemne erotyczne zapały starego pedagoga.
Podstępnie sprowadza go nocą do sypialni Zuty, gdzie profesor nie tylko spotyka rywala w postaci ucznia Kopyrdy, ale i rodziców pensjonarki i od jej ojca zwyczajnie dostaje w gębę. We wspaniale wyreżyserowanej przez Józia awanturze traci całą swą godność mistrza wychowania młodego pokolenia. W filmie Jerzego Skolimowskiego (1991) w roli Pimki wystąpił Robert Stephens.