Postać z powieści i sztuki teatralnej Jamesa Matthey Barriego Przygody Piotrusia Pana i Piotruś Pan i Wendy.
Skrzydlaty chłopiec, który nigdy nie dorasta, mieszkając w krainie Nibylandii w otoczeniu innych Zaginionych Chłop- ców, po raz pierwszy pojawia się w książce Barriego The Little White Bird (1902), która w formie sfabularyzowanej opowiada o przyjaźni pisarza z rodziną Sylvii Llewelyn Davies, a zwłaszcza z jej dziećmi, które poznał w Ogrodach Kensington i którym zwykł opowiadać fantastyczne historie (po śmierci matki został jednym z prawnych opiekunów dzieci). Imię Piotruś (Peter) nosił jeden z synów pani Davies; Barrie połączył je z imieniem psotnego leśnego bożka z mitologii greckiej - Pan. Biografowie Barriego zauważają, że pierwowzorem Piotrusia Pana mógł być starszy brat pisarza David, który zginął jako trzynastolatek, ślizgając się na łyżwach.
Matka silnie przeżyła odejście syna, co wpłynęło na jej stan psychiczny; James starał się o miłość matki, nosząc m.in. ubrania nieżyjącego brata. Tak powstał pomysł powieści, której bohaterem jest chłopiec wiecznie młody, nie poddający się ani upływowi czasu, ani śmierci. Naturalnie - można w tym widzieć wcielenie antycznego toposu Wiecznego Młodzieńca, jednak argumentacja biograficzna jest bardziej przekonująca. Postać Piotrusia Pana doczekała się wielu interpretacji psychoanalitycznych: jest symbolem męskiej "zmienności", marzenia o wyzbyciu się odpowiedzialności za innych, uwodzenia ludzi "lekkością" i beztroską (Dan Kiley, Syndrom Piotrusia Pana), czyli odrzucenia tych wszystkich cech, jakie mężczyźnie przypisywała konserwatywna mentalność.