Bohater powieści Fiodora Dostojewskiego Zbrodnia i kara.
Porfiry, sędzia śledczy policji petersburskiej, "pozornie niepozorny", choć powinien być główną postacią w kryminalnej zagadce morderstwa starej lichwiarki i jej siostry, może przyjąć tylko rolę katalizatora wydarzeń: dzięki swojej głębokiej intuicji psychologicznej jest przekonany, że mordercą jest student ➞ Raskolnikow, ale na poparcie tej tezy nie ma żadnych dowodów. Rozpoczyna więc z Raskolnikowem wyrafinowaną grę, w której rozchwiany psychicznie student, mimo swojej inteligencji, obnaża się coraz głębiej. W czasie kolejnych rozmów, mających półoficjalny charakter, między Porfirym a Raskolnikowem tworzy się szczególna więź, w której ma miejsce wzajemne uznanie.
W końcu sędzia mówi wprost (opierając się między innymi na opublikowanym przez Raskolnikowa artykule, na konfrontacji z malarzem oskarżonym o morderstwo, na słowach samego podejrzanego): Pan zabił. Nie aresztuje go jednak, powodowany bardziej pragnieniem dania szansy godnego uporządkowania swego życia niezwykłemu mordercy niż brakiem realnych dowodów. Rolę Porfirego we francuskiej ekranizacji dzieła (reż. Pierre Chenal, 1935 r.) kreował Harry Baur, w rosyjskiej (reż. Lew Kulidżanow, 1964 r.) powierzono ją Innokientiemu Smoktunowskiemu.