Jedna z bohaterek dramatu Antoniego Czechowa Trzy siostry.
Najstarsza z sióstr, dwudziestoośmioletnia, uczy w gimnazjum w gubernialnym mieście, do którego przed jedenastu laty przyjechała z Moskwy wraz z ojcem, bratem i siostrami. Z rosnącym niepokojem obserwuje, jak popada w rutynę, zniechęcenie i coraz większy marazm. Długo broni się przed uznaniem nieodwracalności swojego losu: nieuchronnego staropanieństwa i bytu wśród ludzi, którzy uciekają od prawdy w hazard (brat Andrzej), pijaństwo (przyjaciel, doktor Czebutykin) lub utopijne marzenia (Wierszynin).
Energii wystarcza jej jedynie na snucie marzeń o powrocie do stolicy, bo już nie na to, by stanąć w obronie starej niani, którą jej bratowa Natasza chce wyrzucić z domu jako bezużyteczną. Gdy awansuje na przełożoną gimnazjum - czego w istocie nigdy nie chciała - prze- prowadza się do służbowego mieszkania, zabierając nianię ze sobą.
Zawsze dzieje się inaczej, niż chcemy - powiada z rezygnacją. W dniu pożegnania ➞ Wierszynina próbuje pocieszyć siostry i samą siebie słowami, w które sama nie wierzy: zdaje się, że jeszcze chwila, a dowiemy się wszystkiego: po co żyjemy, po co cierpimy... Gdyby tylko wiedzieć, gdyby wiedzieć!