Jedna z bohaterek dramatu Antoniego Czechowa Trzy siostry.
Średnia z dzieci zmarłego generała (jej rodzeństwo to Andrzej, Irina i Olga Prozorowowie). Obdarzona subtelnością i wrażliwością, w wieku osiemnastu lat poślubiła nauczyciela gimnazjum, który wtedy wydawał się jej człowiekiem o niezwykłych zaletach umysłowych. Wkrótce jednak okazuje się, że Kułygin jest tylko zarozumiały i nudny, a swoje żenujące ograniczenie intelektualne skrywa pod pozą erudyty i myśliciela (wszak napisał historię miejscowego gimnazjum!), co często wywołuje zawstydzenie znacznie mądrzejszej od niego żony.
Gdy Masza poznaje Wierszynina, nowego dowódcę stacjonującej w mieście baterii (a dawnego znajomego jej ojca), między tą parą rozpoczyna się bolesny i od początku skazany na klęskę romans. Łączące ich uczucie jest trudne do ukrycia, ale Kułygin milczy w obliczu niemal jawnej niewierności żony, małodusznie kalkulując, że całe wydarzenie najlepiej przeczekać, a wtedy uda mu się odzyskać Maszę na wyłączną własność. Rzeczywiście, Wierszynin musi wkrótce opuścić miasto, przeniesiony wraz z oddziałem do Polski, a rodzinna sytuacja pułkownika uniemożliwia zakochanej kobiecie zbudowanie z nim trwałego związku. Załamana Masza pozostaje uwięziona na zawsze w swym dotychczasowym, beznadziejnym życiu.