Bohater z powieści Aldousa Huxleya Kontrapunkt.
Londyński intelektualista, pisarz i malarz. Swoją powierzchownością przykuwa uwagę: ma ostry profil, zakrzywiony nos, spiczastą brodę i niebieskie oczy o przenikliwym spojrzeniu, jest szczupłym, raczej mizernej postaci mężczyzną o rudych włosach i gwałtownym usposobieniu. Promieniuje siłą. Urodził się w chłopskiej rodzinie. Jego ojciec był listonoszem na prowincji i wcześnie umarł. Matka wychowywała go na purytanina, pragnąc wykorzenić z niego wszelkie fizyczne popędy i wpoić mu poczucie grzechu, jaki się z nimi wiąże.
Dzięki jej determinacji ukończył studia. Podczas spaceru po parku należącym do arystokraty Felphama spotkał Mary, jego córkę. Dziewczynę zafascynowała hardość chłopaka i przełamując konwenanse zaczęła się z nim spotykać. Z początku Marek jest nieufny wobec niej ze względu na różnice klasowe. Czuje się w jej towarzystwie gorszy, biedny; gardzi arystokracją i bywa dla dziewczyny nieprzyjemny. Nie podejrzewa nawet, jak bardzo ona się z nim zgadza, podziwia go i wierzy w niego.
Wkrótce jednak zaprzyjaźnia się z nią, a potem niespodziewanie prosi ją o rękę. Mary zostaje jego żoną, wbrew swojej rodzinie, która odwraca się od niej. Marek obawia się, że będą żyli w biedzie, boi się głodu. Dla Mary nie stanowi to przeszkody, z radością przyjmuje nowe życie; namawia męża do pisania i malowania. Jest zafascynowana jego talentem i mądrością. Wspiera go i wierzy w niego. Ich sytuacja materialna z czasem poprawia się.
Są bardzo udanym małżeństwem, a ich uczucie mimo częstych sprzeczek nie słabnie. Marek Rampion jest człowiekiem spontanicznym i prawym moralnie. Jego sądy są przemyślane i niezależne. Przedkłada autentyczność człowieka nad konwenanse i zakłamanie towarzyskie, którego nienawidzi: człowiek musi żyć jak człowiek, a nie jak potwór złożony ze świadomego rozumu i uduchowienia. Współczesna cywilizacja napawa go odrazą, wielokrotnie potępia jej fałszywą moralność oraz bezmyślną wiarę w naukę i politykę.
Nie znosi sporów politycznych. Przeczuwa, że rewolucje i wojny doprowadzą do zagłady świata. Tęskni do nieskażonej naturalności. Znajomi Rampiona zazdroszczą mu tej wolności myślowej, ale nie do końca rozumieją jego tryb życia - np. dziwi ich, że trzyma tylko jedną służącą i nie ma samochodu. Marek potrafi bezlitośnie, ale nadzwyczaj trafnie, oceniać ludzkie charaktery i postawy; szczerze mówi Spandrellowi, co o nim myśli, mimo że jest jego bliskim przyjacielem.
Jego to z żoną Spandrell zaprasza do siebie w ostatni wieczór swego życia i Rampionowie są świadkami jego śmierci. Marek i jego żona to jedyne pozytywne postaci w powieści. Badacze literatury są skłonni uważać, że wzorem postaci Rampiona był pisarz D.H. Lawrence, z którym Huxley przyjaźnił się przez wiele lat.