Tytułowa bohaterka opowiadania Nathaniela Hawthorne’a Córka Rappacciniego.
Piękna Beatrycze, córka znanego w całej Italii lekarza Giacomo Rappacciniego, mieszka z ojcem w Padwie. Giacomo słynie z przeróżnych lekarstw przygotowywanych z ziół uprawianych w przydomowym ogrodzie. W tym właśnie ogrodzie Beatrycze spędza długie godziny, nie mając żadnego kontaktu ze światem zewnętrznym.
Młoda kobieta we wszystkim polega na ojcu. Rappaccini chce, by córka posiadła jego wiedzę i talenty; z jednej strony czyni ją osobą niezwykłą i budzącą respekt, a nawet grozę, z drugiej zaś dokonuje jej uprzedmiotowienia, wszak nie daje jej żadnego wyboru. Życie Beatrycze odmienia się, gdy poznaje Giovanniego Guasconti, który zamieszkał w sąsiednim domu i często obserwował piękność przechadzającą się pośród kwiatów i krzewów.
Pewnego dnia Giovanni widzi, jak Beatrycze, ułamawszy łodygę jakiejś rośliny, upuszcza kroplę soku na jaszczurkę - i zwierzę kona w konwulsjach. Beatrycze tyleż fascynuje, co przeraża Giovanniego. Im lepiej młodzieniec ją poznaje, tym większe ma wrażenie, że dziewczyna jest dosłownie przesiąknięta truciznami i że on sam wystawia się na niebezpieczeństwo, obcując z nią.
Jednak fascynacja okazuje się silniejsza od obaw. Młodzi zakochują się w sobie, ale aby za- znać szczęścia w świecie, oboje muszą - dosłownie - oczyścić się z wchłoniętych trucizn (bo teraz Giovanni potrafi zabić owada oddechem) i uwolnić spod wpływu doktora Rappacciniego. Giovanni zapewnia Beatrycze, że istnieje cudowne lekarstwo, które ich uratuje; dziewczyna zgadza się wypić odtrutkę przygotowaną przez doktora Baglioniego, zapiekłego rywala jej ojca. Ale wówczas Beatrycze umiera na oczach ukochanego i ojca; jak mówi narrator, trucizna była jej życiem, dlatego odtrutka ją zabiła.