Główna bohaterka powieści Lwa Tołstoja Wojna i pokój.
Hrabiankę Rostową poznajemy jako trzy- nastoletnią dziewczynkę, żywą, bezpośrednią, swobodną dzięki naturalnemu wychowaniu w rodzinnej atmosferze wiejskiego majątku. Jej szczerość daleka jest od wystudiowanych manier panien z wielkich rodów; Natasza zdobywa nią powszechnie sympatię. Szczególną przyjaźnią darzy ją wyraźnie od niej starszy i nieszczęśliwie żonaty hrabia ➞ Pierre Bezuchow. Gdy Natasza osiąga wiek pozwalający jej bywać w towarzystwie, rodzina udaje się do Petersburga. Prawdziwy debiut hrabianki następuje na dworskim balu, który zaszczyca swą łaskawą obecnością car Aleksander I. Tu Natasza poznaje księcia ➞ Andrzeja Bołkońskiego, którego szczególnej opiece powierza ją Bezuchow, obawiając się, by niedoświadczona i onieśmielona panna nie po- czuła się zagubiona w wielkim świecie.
Niemal od pierwszego tańca świeżość i subtelność hrabianki podbijają zgorzkniałe serce Bołkońskiego. Wkrótce książę Andrzej oświadcza się o rękę Nataszy i zostaje ze wzruszeniem przyjęty przez zafascynowaną nim i spragnioną miłości dziewczynę. Jednak upragniony przez oboje ślub musi być odłożony na rok: żąda tego stary książę Bołkoński, dla którego hrabianka Rostowa nie jest wymarzoną synową (ani jej ród, ani majątek nie dorównują Bołkońskim). Gdy narzeczony wyjeżdża na jakiś czas z Petersburga, rodzina pragnie rozerwać tęskniącą Nataszę.
Na spektaklu w operze hrabianka poznaje księcia ➞ Anatola Kuragina, niedoszłego szwagra Andrzeja Bołkońskiego. Cyniczny i przystojny oficer, trochę przez zemstę, a trochę z autentycznej namiętności, zaczyna uwodzić Nataszę. Wkrótce niedoświadczona dziewczyna gotowa jest ulec jego zwodniczemu czarowi. Pisze list do narzeczonego, w którym zrywa zaręczyny i pragnie uciec z Anatolem z domu (rodzina nie zaakceptuje jej nowego wybranka). W ostatniej chwili plany te zostają udaremnione przez Bezuchowa, a Natasza dowiaduje się, że Kuragin, szwagier Pierre’a, jest już żonaty. Upokorzona omal nie popełniła samobójstwa, a z głębokiej depresji ratuje ją wierna, dyskretna i pełna szacunku przyjaźń Bezuchowa.
Tymczasem zaczyna się wojna i armia napoleońska zbliża się do Moskwy, gdzie teraz przebywają Rostowowie. Tuż przed ich ucieczką z miasta Natasza odnajduje wśród ofiar bitwy pod Borodino ciężko rannego Andrzeja Bołkońskiego. Pełna głębokiego uczucia i wyrzutów sumienia otacza byłego narzeczonego opieką. Zaprzyjaźnia się też z jego siostrą, ➞ Marią Bołkońską, która razem z Rostowymi przebywa dramatyczną drogę w ucieczce przed najeźdźcą. W końcu książę Andrzej umiera, pogodzony z Nataszą, a zwyciężony przez zimę i wojnę podjazdową Napoleon opuszcza Rosję.
Natasza jednak cierpi dotkliwie i tylko konieczność opiekowania się rodziną, zwłaszcza chorą matką, ratuje ją przed ponownym pogrążeniem się w depresji. Ale znów na jej drodze pojawia się Bezuchow. I jemu wojna przysporzyła dramatycznych przeżyć, ale również przyniosła zakończenie fatalnego małżeństwa z siostrą Kuragina. Natasza w końcu znajduje szczęście, poślubiając wiernego przyjaciela. Jej radość jest tym większa, że ukochany brat, ➞ Mikołaj Rostow, poślubia Marię Bołkońską. Obie pary odnajdują ukojenie, poświęcając się życiu rodzinnemu i wychowaniu dzieci. Próbę ekranizacji dzieła Tołstoja podejmowano kilkakrotnie. W najbardziej znanych adaptacjach, amerykańskiej (reż. King Vidor, 1956 r.) i rosyjskiej (reż. Siergiej Bondarczuk) rolę Nataszy odtwarzały stosownie: Audrey Hepburn i Ludmiła Sawieliewa.